Doorgaan naar hoofdcontent

Na de Sinterklaas....


Ook stiekem blij dat het Sinterklaasfeest weer achter de rug is? Tegenover me zit Sandra, moeder van drie kinderen, meisjes van drie en vijf en een jongen die net acht is. 

Ze zucht ...
Behalve de drukte in huis en de slapeloze nachten van haar kleintjes in de afgelopen tijd, herinnert ze zich vooral het geschipper tussen een kind dat zich al wat meer bewust is en de kleintjes die nog zo graag en zonder vragen willen geloven. Ze vraagt zich af hoe dat het komend jaar moet.

Uit de legenden die over Sinterklaas gaan, wordt steeds wel duidelijk dat hij de mensen redt uit de klauwen van het kwaad en dat hij hen de weg terugwijst naar God. Maar in onze tijd, waarin de kerk steeds minder vaak wordt bezocht, is van de moraal van dit verhaal niet veel over gebleven.
De vercommercialisering van de Sint staat de oorsprong van de rooms-katholieke legende, bedoeld als ontwikkeling naar wijsheid en loutering, behoorlijk in de weg.
Wijsheid wil namelijk ook zeggen dat je al doende leert je eigen impulsen te beheersen. Die worden in de huidige Sinterklaastijd echter alleen maar geactiveerd. De folders komen begin november al in de bus en de reclames op tv sluipen de kinderhoofdjes binnen als een dief in de nacht.
De loutering wordt in de Sint traditie ook wel getoond door het maken van surprises en het schrijven van inzichtgevende gedichten waarin we de kleine onhebbelijkheden van de ontvanger omschrijven.
Vanaf groep zes (of rond het negende jaar) is je kind er zeker aan toe om het feest op deze wijze te vieren.  Je kind is voor die tijd goedgelovig, maakt vervolgens een twijfelperiode door en kan dan ineens goed kijken, verbanden leggen en helderder reflecteren, ook op het eigen gedrag.
Sandra’s zoontje gaat ontegenzeglijk de grote inwijding tegemoet: de markering tussen de tijd waarin je alles gelooft wat de grote mensen je aanreiken en de ontsluiering van de werkelijkheid. Als voorfase naar de puberteit toe is het dus eigenlijk best een belangrijke tijd. In de puberteit staat immers alles ten dienste van het ontwikkelen van je authentieke zelf, en je eigen standpunten. Enig voorwerk is dan wel handig! Vier deze overgang daarom met elkaar. Het markeert voor jullie als ouder namelijk het feit dat je kind meer en meer een eigen visie krijgt. Zo bekeken krijg je dus ook meer mogelijkheden om met je kind over van alles te praten!

Veel moed en wijsheid!

Sylvia van Zoeren
verscheen ook op 7 december in de Schager Courant

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mijn kind ziet kleurtjes

Deze keer een vraag over het waarnemen van kleuren door een klein meisje. Wil je ook een vraag beantwoord krijgen?  Stel hem via:  info@de-praktijk.org De vraag deze keer is: Mijn dochter van 8 ziet als ze gaat slapen, als ze ontspannen is met ogen dicht, groene kleurtjes, ze bewegen als een lavalamp en van buiten/boven/onder naar binnen, eerst langzaam dan steeds sneller, ze komt hierdoor heel moeilijk in slaap, ze vindt het niet eng, alleen maar vervelend. Ik ben naar de huisarts geweest maar die wist het niet, hij zou met een oogarts overleggen en mij terugbellen, maar heeft dat tot dusver niet gedaan. Dus ik denk dat het een “probleem” is van andere orde, misschien dat u wat antwoorden voor me heeft. Je dochter is nog 'open' bij haar derde oog. Waarschijnlijk ziet ze met haar niet fysieke oog, haar eigen kleurtjes, de kleur van het hartchakra. Kleine kinderen kunnen met het derde oog dingen zien die wij als volwassene niet meer kunnen waarnemen. Rond het ze...

Naar groep 3

De ouders van een meisje van zes kwamen naar me toe. Hun dochter is een kind met een sterk check-en-stop systeem, dat wil zeggen dat ze zich makkelijk onveilig voelt, vooral bij veranderingen en nieuwe situaties. Daarnaast kwamen we tot de voorzichtige conclusie dat Rosanne, zoals ik haar zal noemen, een sensitieve belever en denker is, ze ziet en hoort alles, en verwerkt de informatie vervolgens diepgaand. Ook zoekt ze steeds steun in haar omgeving, ze heeft nog onvoldoende lichaamssteun om zichzelf staande te houden. Ze kan haar plek nog onvoldoende innemen. Dit merkten we omdat ze bijna altijd tegen haar ouders aan zit, en deze steun mist ze natuurlijk zodra ze op school is.  Dit alles maakte dat de ouders zich zorgen maakten over de overgang van Rosanne van groep 2 naar groep 3.  Rosanne is een prikkelmijder, maar ze heeft wel veel zinvolle prikkels nodig om zich veilig te voelen. En juist voor deze groep kinderen is een overgang van de en...

Waarom diagnoses nog zo belangrijk zijn

Ons bereikte de vraag: school vraagt om een diagnose voor mijn kind. Kan hoogsensitviteit worden gediagnotiseerd? Hoogsensitiviteit is weliswaar vastgesteld in een wetenschappelijk onderzoek onder andere door Elaine Aron (haar eerste boek is gewijd aan de onderzoeksresultaten ervan) en door de universiteit Leuven, maar een diagnose kan desondanks nog steeds niet worden gesteld.  De resultaten van een onderzoek van de Vrije Universiteit Brussel wijzen op een sterk ontwikkeld pauze en check systeem in de hersenen, deze groep kinderen is zich eerder bewust van gevaar.  Daarnaast is de sensitieve wijze van verwerken in de hersenen aangetoond. Daar komen de volle hoofden vandaan. Maar verder kunnen we het nog steeds zien als een karaktereigenschap die we bij steeds meer nieuw geboren kinderen aantreffen is onze ervaring. In combinatie met een aangeboren temperament zal het kind of prikkelmijdend of mogelijk prikkelzoekend zijn (introvert/extravert). ...