O, wat kom ik toch veel kinderen tegen die prikkels onvoldoende verwerken.
De mentale verwerking van allerlei prikkels komt op de eerste plaats op dit moment. Op scholen maar ook thuis zit het verwerken van sensorische prikkels op andere manieren in het verdomhoekje. Ik ga proberen het uit te leggen.
Bij onze stichting vertalen we het woord hoogsensitief door het te splitsen in de woorden:
Senses--> sensations --> sensing
Zintuigen--> sensaties --> voelen
Onze zintuigen geven ZIN aan het leven. De zin komt echter pas nadat we over onze ervaringen hebben nagedacht. Nadenken over de ervaringen helpt ons te verwerken en ervaringen een plekje te geven. We aarden de ervaringen daardoor. We verinnerlijken ze. Taal is een belangrijk hulpmiddel bij het aarden van allerlei ervaringen.
Maar we zitten tegenwoordig zo in ons hoofd dat we vaak alleen nog maar willen nadenken over onze ervaringen om ze een plekje te geven. Terwijl sporten, fietsen, in de zandbak spelen, wandelen, kleien, brood kneden, schommelen, trampoline springen, met water klungelen, de dieren verzorgen, onkruid wieden, opruimen, langs de zee lopen, allerlei fysieke en tactiele (voel) spelletjes, kauwen, slikken, eten, drinken kinderen ook helpen om prikkels te verwerken.
We kijken, maar zien pas echt iets als we er over nadenken, we luisteren pas als we nadenken over wat we horen, we voelen pas echt als we nadenken over sensaties, we ruiken pas echt als we woorden geven aan de geursensatie.
Ik ruik een zoete geur. Zou die van de rozen afkomstig zijn? Wat is het toch heerlijk in de tuin! Het voelt fijn en het ruikt heerlijk!
Het nadenken over een zintuigelijke sensatie geeft zin aan de ervaring. Een zintuigelijke ervaring zoals met de roos is prima, en goed te verwerken. Bovendien geeft hij extra glans aan ons leven.
Maar op dit moment geeft de wereld zoveel prikkels prijs dat we óf heel erg veel moeten gaan nadenken om alles aan te kunnen, óf we raken meteen al 'boekkie zoek' (een echte Noord-hollandse uitdrukking voor verwarring).
Ik kom ze tegen momenteel.
Kinderen die te jong zijn om helder na te kunnen denken over wat ze ervaren en 'boekkie zoek' raken.
Kinderen van ouders die alles graag bespreekbaar maken. Die een discussie aangaan met hun jonge kind en vervolgens verbaasd zijn dat het kind een woede-aanval krijgt. Of dat het geen antwoord kan geven op hun waarom-vraag? Waarom ben je dan zo boos? Waarom deed je dat dan?
Ouders die voortdurend in taal communiceren met hun kind en vergeten hoe je ook kunt spelen.
Die vergeten zijn dat huilen ook een manier is om te verwerken. Stampvoeten idem.
Die het kind in zichzelf een beetje kwijt zijn geraakt.
En zich daardoor te weinig afstemmen op de wereld van hun kind.
Het is eigenlijk heel eenvoudig.
Probeer met aandacht bij je kind te zijn.
Luister aandachtig.
Speel met je kind zonder in je hoofd stiekem je agenda bij te houden.
Ga naar buiten en ervaar met je kind als een kind wat je daar beleeft.
Hou van je kind als het vieze handen heeft omdat het buiten de stenen opzij duwde om de wormen te kunnen zien.
Bied het een zandbak aan en laat het kliederen met water. Wees geduldig als kleren vies en nat zijn geworden en was ze. Neem de tijd!
Neem de tijd om te zingen, te dansen en fysiek te bewegen.
Verzin versjes:
Stap stap stap
voeten op de grond
Stap naar mama
stap naar papa
stap stap stap
Voeten op de grond
Kusje op je mond
Een klein kind heeft niet alleen ondersteuning nodig op mentaal vlak.
Het leert door te doen, door te kijken hoe iets gaat en door te ervaren hoe iets voelt. Het heeft het ook nodig om tactiele ervaringen aangereikt krijgen. Juist de tactiele ondersteuning, door middel van liedjes en het ouderwetse handen en voetenwerk zullen je kind helpen de motorische en sensorische ontwikkelingen evenwichtig door te maken.
Veel succes!
De mentale verwerking van allerlei prikkels komt op de eerste plaats op dit moment. Op scholen maar ook thuis zit het verwerken van sensorische prikkels op andere manieren in het verdomhoekje. Ik ga proberen het uit te leggen.
Bij onze stichting vertalen we het woord hoogsensitief door het te splitsen in de woorden:
Senses--> sensations --> sensing
Zintuigen--> sensaties --> voelen
Onze zintuigen geven ZIN aan het leven. De zin komt echter pas nadat we over onze ervaringen hebben nagedacht. Nadenken over de ervaringen helpt ons te verwerken en ervaringen een plekje te geven. We aarden de ervaringen daardoor. We verinnerlijken ze. Taal is een belangrijk hulpmiddel bij het aarden van allerlei ervaringen.
Maar we zitten tegenwoordig zo in ons hoofd dat we vaak alleen nog maar willen nadenken over onze ervaringen om ze een plekje te geven. Terwijl sporten, fietsen, in de zandbak spelen, wandelen, kleien, brood kneden, schommelen, trampoline springen, met water klungelen, de dieren verzorgen, onkruid wieden, opruimen, langs de zee lopen, allerlei fysieke en tactiele (voel) spelletjes, kauwen, slikken, eten, drinken kinderen ook helpen om prikkels te verwerken.
We kijken, maar zien pas echt iets als we er over nadenken, we luisteren pas als we nadenken over wat we horen, we voelen pas echt als we nadenken over sensaties, we ruiken pas echt als we woorden geven aan de geursensatie.
Ik ruik een zoete geur. Zou die van de rozen afkomstig zijn? Wat is het toch heerlijk in de tuin! Het voelt fijn en het ruikt heerlijk!
Het nadenken over een zintuigelijke sensatie geeft zin aan de ervaring. Een zintuigelijke ervaring zoals met de roos is prima, en goed te verwerken. Bovendien geeft hij extra glans aan ons leven.
Maar op dit moment geeft de wereld zoveel prikkels prijs dat we óf heel erg veel moeten gaan nadenken om alles aan te kunnen, óf we raken meteen al 'boekkie zoek' (een echte Noord-hollandse uitdrukking voor verwarring).
Ik kom ze tegen momenteel.
Kinderen die te jong zijn om helder na te kunnen denken over wat ze ervaren en 'boekkie zoek' raken.
Kinderen van ouders die alles graag bespreekbaar maken. Die een discussie aangaan met hun jonge kind en vervolgens verbaasd zijn dat het kind een woede-aanval krijgt. Of dat het geen antwoord kan geven op hun waarom-vraag? Waarom ben je dan zo boos? Waarom deed je dat dan?
Ouders die voortdurend in taal communiceren met hun kind en vergeten hoe je ook kunt spelen.
Die vergeten zijn dat huilen ook een manier is om te verwerken. Stampvoeten idem.
Die het kind in zichzelf een beetje kwijt zijn geraakt.
En zich daardoor te weinig afstemmen op de wereld van hun kind.
Het is eigenlijk heel eenvoudig.
Probeer met aandacht bij je kind te zijn.
Luister aandachtig.
Speel met je kind zonder in je hoofd stiekem je agenda bij te houden.
Ga naar buiten en ervaar met je kind als een kind wat je daar beleeft.
Hou van je kind als het vieze handen heeft omdat het buiten de stenen opzij duwde om de wormen te kunnen zien.
Bied het een zandbak aan en laat het kliederen met water. Wees geduldig als kleren vies en nat zijn geworden en was ze. Neem de tijd!
Neem de tijd om te zingen, te dansen en fysiek te bewegen.
Verzin versjes:
Stap stap stap
voeten op de grond
Stap naar mama
stap naar papa
stap stap stap
Voeten op de grond
Kusje op je mond
Een klein kind heeft niet alleen ondersteuning nodig op mentaal vlak.
Het leert door te doen, door te kijken hoe iets gaat en door te ervaren hoe iets voelt. Het heeft het ook nodig om tactiele ervaringen aangereikt krijgen. Juist de tactiele ondersteuning, door middel van liedjes en het ouderwetse handen en voetenwerk zullen je kind helpen de motorische en sensorische ontwikkelingen evenwichtig door te maken.
Veel succes!
Reacties
Een reactie posten