Doorgaan naar hoofdcontent

Stotteren


In deze blog stel ik een vraag en ik hoop reacties te krijgen.

In mijn praktijk komt op dit moment een jongetje van 5 jaar bij mij dat licht stottert.
Hij is voor de zomervakantie al een flink aantal keer op bezoek geweest bij een logopediste die met hem oefent om het stotteren te verminderen, hetgeen niet is gelukt tot nu toe.
Bij mij volgt hij de kleutercursus Ik ben Oké! om al een beginnetje te maken met het krijgen van inzicht in oorzaak en gevolg en om zijn en andermans emoties te herkennen.  Regelmatig heeft hij woedeaanvallen, die meestal optreden wanneer zijn ouders hem vragen waarom hij iets niet doet, terwijl het toch zo moeilijk niet is? Zij leggen de lat misschien iets te hoog en zijn zich daar van bewust geworden tijdens de afgelopen weken. Ik zelf ben van mening dat de eerste zeven jaar van hun leven de meeste kinderen ervaren en nog niet handig kunnen anticiperen op onverwachte gebeurtenissen. Zijn ouders leggen hem vaak iets uit en denken dan dat hij het wel weet, ze vergeten in de vaart van het dagelijks leven dat herhaling en oefenen met jonge kinderen van belang zijn om iets te onthouden. Gelukkig staan ze open voor de visie die we binnen de stichting Wijze Moeders hanteren: kleine kinderen kunnen zelf nog geen volwassen oplossingen bedenken. Wel imiteren ze ons waardoor het vaak lijkt alsof ze het wel kunnen. Kinderen tot acht jaar leven in een 'imitatiewereld', ze kijken naar hoe wij het doen.
  
Zelf heb ik het gevoel dat wanneer wij de nadruk leggen op het stotteren hij er alleen maar meer last van zal krijgen. Hij heeft immers nog geen alternatieven en kan zelf geen oplossingen inzetten, daar is hij te klein voor. Het zou zelfs kunnen leiden tot een verergering van het stotteren mijns inziens. Het stotteren lijkt vooral een achtergebleven primaire reflex te zijn die in gang wordt gezet zodra er iets moeilijks van hem wordt verwacht.
Beter is het volgens mij om zijn vertrouwen te versterken en hem te helpen de sensorische indrukken beter te verwerken. Hij is erg visueel, ziet alles en reflecteert veel. In zijn hoofd speelt zich alles nog eens af en na een poosje komt een uitgestelde reactie.
Ik vind die uitgestelde reactie eerlijk gezegd zelf logisch omdat hij zo visueel is en in plaatjes, zintuigelijke indrukken en emoties denkt, die voorkeur is er bij hem nog sterk. Zijn leeftijd spreekt hier natuurlijk een woordje mee.

Is het zinvol te werken met het stotteren? Wie heeft hier ervaring mee?




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Mijn kind ziet kleurtjes

Deze keer een vraag over het waarnemen van kleuren door een klein meisje. Wil je ook een vraag beantwoord krijgen?  Stel hem via:  info@de-praktijk.org De vraag deze keer is: Mijn dochter van 8 ziet als ze gaat slapen, als ze ontspannen is met ogen dicht, groene kleurtjes, ze bewegen als een lavalamp en van buiten/boven/onder naar binnen, eerst langzaam dan steeds sneller, ze komt hierdoor heel moeilijk in slaap, ze vindt het niet eng, alleen maar vervelend. Ik ben naar de huisarts geweest maar die wist het niet, hij zou met een oogarts overleggen en mij terugbellen, maar heeft dat tot dusver niet gedaan. Dus ik denk dat het een “probleem” is van andere orde, misschien dat u wat antwoorden voor me heeft. Je dochter is nog 'open' bij haar derde oog. Waarschijnlijk ziet ze met haar niet fysieke oog, haar eigen kleurtjes, de kleur van het hartchakra. Kleine kinderen kunnen met het derde oog dingen zien die wij als volwassene niet meer kunnen waarnemen. Rond het ze...
Een reactie posten
Meer lezen

Naar groep 3

De ouders van een meisje van zes kwamen naar me toe. Hun dochter is een kind met een sterk check-en-stop systeem, dat wil zeggen dat ze zich makkelijk onveilig voelt, vooral bij veranderingen en nieuwe situaties. Daarnaast kwamen we tot de voorzichtige conclusie dat Rosanne, zoals ik haar zal noemen, een sensitieve belever en denker is, ze ziet en hoort alles, en verwerkt de informatie vervolgens diepgaand. Ook zoekt ze steeds steun in haar omgeving, ze heeft nog onvoldoende lichaamssteun om zichzelf staande te houden. Ze kan haar plek nog onvoldoende innemen. Dit merkten we omdat ze bijna altijd tegen haar ouders aan zit, en deze steun mist ze natuurlijk zodra ze op school is.  Dit alles maakte dat de ouders zich zorgen maakten over de overgang van Rosanne van groep 2 naar groep 3.  Rosanne is een prikkelmijder, maar ze heeft wel veel zinvolle prikkels nodig om zich veilig te voelen. En juist voor deze groep kinderen is een overgang van de en...
Een reactie posten
Meer lezen

Waarom diagnoses nog zo belangrijk zijn

Ons bereikte de vraag: school vraagt om een diagnose voor mijn kind. Kan hoogsensitviteit worden gediagnotiseerd? Hoogsensitiviteit is weliswaar vastgesteld in een wetenschappelijk onderzoek onder andere door Elaine Aron (haar eerste boek is gewijd aan de onderzoeksresultaten ervan) en door de universiteit Leuven, maar een diagnose kan desondanks nog steeds niet worden gesteld.  De resultaten van een onderzoek van de Vrije Universiteit Brussel wijzen op een sterk ontwikkeld pauze en check systeem in de hersenen, deze groep kinderen is zich eerder bewust van gevaar.  Daarnaast is de sensitieve wijze van verwerken in de hersenen aangetoond. Daar komen de volle hoofden vandaan. Maar verder kunnen we het nog steeds zien als een karaktereigenschap die we bij steeds meer nieuw geboren kinderen aantreffen is onze ervaring. In combinatie met een aangeboren temperament zal het kind of prikkelmijdend of mogelijk prikkelzoekend zijn (introvert/extravert). ...
1 reactie
Meer lezen