Prikkelverwerking is niet het enige dat telt bij hooggevoelige kinderen

Sinds enige tijd is een grote groep begeleiders van kinderen aan het werk geslagen met kinderen om ze te helpen met het verwerken van prikkels of reflexen te inhiberen.
Dat is mooi. Ook ik deed een opleiding prikkelverwerking (bij Facet trainingen) en heb geleerd een en ander te herkennen bij de sensitieve kinderen. Daardoor kan ik steeds beter goede adviezen geven.

En eerlijk is eerlijk, ook ik denk wel eens, dat wanneer ik op jonge leeftijd beter was begeleid op prikkelverwerking en emotioneel en sociaal gebied, het allemaal wat makkelijker was gegaan met mij op school. Vermoed ik. Want ik kan het ook weer niet echt met zekerheid zeggen. Je hebt ook gewoon laatbloeiers. Ik ben er denk ik één van.

De fysieke (materialistische) kijk op (hoog)sensitiviteit neemt, naast de psychologische en karakterologische benadering van de sensitieve kinderen en volwassenen, een steeds grotere plaats in.

Ik maak me daar eigenlijk wel zorgen om.
Voor we het weten is hoogsensitiviteit echt een probleem geworden.
Daarbij komt: hoeveel wil je eigenlijk weten over het thema? Hoe meer je wilt weten, hoe meer verstrikt je kunt raken in feitjes. Feitjes die je soms moeiteloos over het beeld dat een kind toont kunt neerleggen om tot de slotsom te komen dat het kind precies past in het plaatje.
Er is altijd wel iets te herkennen in een beschrijving.
Dit is het lastige (altijd al geweest) van diagnoses. Lees je eens iets over Asperger, dan denk je bijvoorbeeld: hm, dat lijkt wel over mij te gaan... (waar gebeurd ;-)
Het heeft ervoor gezorgd dat ik een hekel heb gekregen aan afvinklijstjes waarmee we de kinderen kunnen classificeren.

Maar nu komt de clou van mijn betoog.
Er is iets dat veel te weinig aan bod komt.
Bezieling.

Ja, je leest het goed. Ik geloof namelijk dat de hoogsensitieve volwassenen en kinderen met hun ziel onder de arm lopen.
Bezieling wil zeggen dat je leert jezelf te zien als lichaam, geest, etherisch lichaam en ziel. De ziel zie ik dan vooral als een uitdrukking van het Ik. Het Ik vind een voertuig in het astrale lichaam en zal daardoor altijd blijven bestaan. Levens volgen levens op en het Ik leert steeds meer, ook in de levens tussen levens in.

Stel je voor dat kinderen zouden leren over zichzelf te denken als een mens die zich mag verbinden met het zielenleven, zou er dan iets veranderen?
Ik geloof daar in. Depressies zouden minder voorkomen bijvoorbeeld. Of angsten en andere nare uitingen van levensangst zoals negatieve gedachten.

Ook het onderwijs zou veranderen.
In het onderwijs -en natuurlijk ook in de opvoeding- zou bijvoorbeeld veel meer aandacht worden gegeven aan schoonheid. In de eerste eenentwintig jaar van hun mensenleven zou juist de nadruk op schoonheid liggen voor de kinderen.
Muziek, kunst, dans en zang, natuurbeleving, wiskunde en filosofie zouden een belangrijke plaats innemen, evenals de vakken die onze kinderen helpen om een echte wereldburger te worden.

Er zou aandacht zijn voor democratische processen, voor samenwerking en probleemoplossing, voor verbinding. Het onderwijs zou niet meer alleen de economie ondersteunen.
Het onderwijs en de opvoeding zouden het 'mens worden' ondersteunen.

De kinderen zouden leren leven, leren creëren, leren denken en leren leren. Alles zou in het teken staan van het samen mogen verzinnen hoe de wereld waarin ze leven er uit zou kunnen zien.
Want we leven in een tijd dat dit toch nodig is. Dat ze leren hoe ze dat moeten doen.
Het is immers niet meer 'Follow the leader'. Het is namelijk een tijd waarin we steeds meer medeverantwoordelijk zullen worden voor de wereld om ons heen.
En alles wat een kind zou leren op school en later tijdens het leven, zou ervoor zorgen dat ook de dood in een andere context zou mogen worden ervaren.

We zouden namelijk alles uit het leven willen halen en een zeer bewust mens willen zijn in de wetenschap dat dit ons leven na de dood positief kan beïnvloeden.

Ik mag toch wel even dromen?
Of help je mee om dit te realiseren? Zodat mijn droom uitkomt?
Want hoe meer mensen zielsbewust zijn hoe eerder oude zaken zullen zijn verdwenen om plaats te maken voor echte vernieuwing.

Sylvia van Zoeren