Doorgaan naar hoofdcontent

Waar ben je met je aandacht?


 foto: Sensikids.nl
Het valt niet altijd mee om in de klas geconcentreerd te zijn.
Prikkels om je heen kunnen je behoorlijk afleiden.

Ook kun je nog te jong zijn waardoor je aandacht van nature nog vaak verspringt.
Om je aandacht te kunnen richten is het nodig dat je je eigen wil kunt richten.
Een kind dat te jong is luistert nog voornamelijk naar zijn kleine kinderwilletje.
Dit kinderwilletje reageert impulsief op prikkeling van binnenuit (Leuke ideetjes en plannetjes) en op prikkeling van buitenaf (Hé! een auto op het schoolplein! Wie, wat? Hé! Robbert speelt met de iPad! Ik wil ook! O jee! Wat een lawaai! O jee! Wat een moeilijke opdracht!)

Nu kun je als kind leren om je aandacht te kunnen richten.

Platform Sensikids ontwikkelt oplossingen voor sommige kinderproblemen. Dus ook voor het aandacht probleem hebben we iets bedacht. Zo kun je als ouder je kind helpen.

Ons eenvoudige 'Waar ben je met je aandacht' protocol is als volgt:
Maak een afspraak dat je tijdens het doen van een spel, of het geven van instructies, of het doen van een taak, je kind opmerkzaam zult maken dat het verspringt met diens aandacht.
Waar je aan denkt, daar ben je met je aandacht.
Waar je naar kijkt, daar ben je met je aandacht.
Waar je naar luistert, daar ben je met je aandacht.
Wat je ruikt en proeft, daar ben je met je aandacht.

Er is een tijd om te spelen en een tijd om te werken. 

Nu gaan we werken.
Nu gaan we spelen. 
Geef jonge kinderen de mogelijk om te leren switchen.
Vooral visueel ruimtelijke kinderen die veel details waarnemen hebben vaak moeite met concentratie. Zij registreren eigenlijk te veel en moeten leren onderscheid te maken tussen belangrijke en onbelangrijke prikkels. 
Zodra je merkt dat het de aandacht laat verspringen zeg jij: hé? Waar ben je met je aandacht? Ik merk dat je kijkt naar die voorbijgaande auto. Ik wil graag dat je terug keert naar wat we aan doen zijn.
Spreek steeds van tevoren af dat je gaat oefenen.

Het gaat er om dat je kind zich bewust wordt van iets.
Het moet 'wakker worden gemaakt...' 
Dit protocolletje werkt bij zowel prikkelmijdende als prikkelzoekende kinderen goed, mits de ouders en leerkracht begrijpen dat het belangrijk is om enige tijd te oefenen met het kind. Het effect is op termijn geweldig! 
Hou er rekening mee dat visueel ruimtelijk ingestelde kinderen langer nodig hebben om andere dan visuele prikkels ook belangrijk te vinden. Auditieve input (instructies in de klas of thuis) wordt vaak niet belangrijk genoeg gevonden. Ook hebben zij langer nodig om een goed lichaamsgevoel te ontwikkelen. Geduld is hier op zijn plaats. 
Ook beweeglijke kinderen hebben meer moeite met auditieve informatie.


Sylvia van Zoeren

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Mijn kind ziet kleurtjes

Deze keer een vraag over het waarnemen van kleuren door een klein meisje. Wil je ook een vraag beantwoord krijgen?  Stel hem via:  info@de-praktijk.org De vraag deze keer is: Mijn dochter van 8 ziet als ze gaat slapen, als ze ontspannen is met ogen dicht, groene kleurtjes, ze bewegen als een lavalamp en van buiten/boven/onder naar binnen, eerst langzaam dan steeds sneller, ze komt hierdoor heel moeilijk in slaap, ze vindt het niet eng, alleen maar vervelend. Ik ben naar de huisarts geweest maar die wist het niet, hij zou met een oogarts overleggen en mij terugbellen, maar heeft dat tot dusver niet gedaan. Dus ik denk dat het een “probleem” is van andere orde, misschien dat u wat antwoorden voor me heeft. Je dochter is nog 'open' bij haar derde oog. Waarschijnlijk ziet ze met haar niet fysieke oog, haar eigen kleurtjes, de kleur van het hartchakra. Kleine kinderen kunnen met het derde oog dingen zien die wij als volwassene niet meer kunnen waarnemen. Rond het ze...
Een reactie posten
Meer lezen

Naar groep 3

De ouders van een meisje van zes kwamen naar me toe. Hun dochter is een kind met een sterk check-en-stop systeem, dat wil zeggen dat ze zich makkelijk onveilig voelt, vooral bij veranderingen en nieuwe situaties. Daarnaast kwamen we tot de voorzichtige conclusie dat Rosanne, zoals ik haar zal noemen, een sensitieve belever en denker is, ze ziet en hoort alles, en verwerkt de informatie vervolgens diepgaand. Ook zoekt ze steeds steun in haar omgeving, ze heeft nog onvoldoende lichaamssteun om zichzelf staande te houden. Ze kan haar plek nog onvoldoende innemen. Dit merkten we omdat ze bijna altijd tegen haar ouders aan zit, en deze steun mist ze natuurlijk zodra ze op school is.  Dit alles maakte dat de ouders zich zorgen maakten over de overgang van Rosanne van groep 2 naar groep 3.  Rosanne is een prikkelmijder, maar ze heeft wel veel zinvolle prikkels nodig om zich veilig te voelen. En juist voor deze groep kinderen is een overgang van de en...
Een reactie posten
Meer lezen

Waarom diagnoses nog zo belangrijk zijn

Ons bereikte de vraag: school vraagt om een diagnose voor mijn kind. Kan hoogsensitviteit worden gediagnotiseerd? Hoogsensitiviteit is weliswaar vastgesteld in een wetenschappelijk onderzoek onder andere door Elaine Aron (haar eerste boek is gewijd aan de onderzoeksresultaten ervan) en door de universiteit Leuven, maar een diagnose kan desondanks nog steeds niet worden gesteld.  De resultaten van een onderzoek van de Vrije Universiteit Brussel wijzen op een sterk ontwikkeld pauze en check systeem in de hersenen, deze groep kinderen is zich eerder bewust van gevaar.  Daarnaast is de sensitieve wijze van verwerken in de hersenen aangetoond. Daar komen de volle hoofden vandaan. Maar verder kunnen we het nog steeds zien als een karaktereigenschap die we bij steeds meer nieuw geboren kinderen aantreffen is onze ervaring. In combinatie met een aangeboren temperament zal het kind of prikkelmijdend of mogelijk prikkelzoekend zijn (introvert/extravert). ...
1 reactie
Meer lezen