Doorgaan naar hoofdcontent

Wereldburgers zijn het, onze sensitieve kinderen!

Volgens mij zijn de sensitieve kinderen van deze tijd werkelijk idealistisch. Het zijn meevoelende kinderen, vaak zeer intelligent, die heel goed kijken naar de wereld waarin ze leven en zich betrokken willen voelen. Hun empathisch vermogen in combinatie met hulpvaardigheid zorgt ervoor dat ze zich makkelijk verantwoordelijk voelen voor anderen. Empathie in combinatie met onbegrensd zijn in een onbegrensde wereld zorgt ook wel eens voor een te grote last heb ik gemerkt. Bovendien komt in elk kinderleven wel die fase voorbij: dat je anderen wilt redden! Maar toch...

Deze week was er een meisje van tien jaar bij me en ze vertelde dat ze later in een Anorexia kliniek wil gaan werken. Zoals altijd komt bij mij dan de vraag boven: vertel eens meer daarover? Het maakt me nieuwsgierig. Het leek haar zo erg, om anorexia te hebben.
Een moeder vertelde me tijdens een training dat haar dochter een baan bij de Verenigde Naties ambieert, ze wil de wereld helpen verbeteren. Weer een andere jongen zei: ik ga later een hotel voor zwervers beginnen. Ik vind het zo naar voor ze!

Als ik stil ga zitten en ga kijken en luisteren naar de wereld en mezelf, dan geef ik natuurlijk makkelijk zelf het antwoord op de vraag die ik hen stelde: Waarom wil je in die kliniek werken? Waarom wil je bij de VN werken? Waarom wil je een hotel voor zwervers opzetten?
Harmonie willen we. Zaken moeten gelijk worden verdeeld. Iedereen heeft recht op onderwijs en zorg. Geld heeft geen waarde, in plaats daarvan geeft onderlinge betrokkenheid en verbonden zijn meer waarde aan ons leven.

Wat bijzonder ook dat in de maand van de filosofie de Ziel zo'n belangrijke plaats opeist. Langzamerhand worden de ethiek en het zielenbewustzijn van de mens belangrijkere waarden dan ooit!
Volgens mij precies wat onze kinderen nodig hebben! Wereldburgerschap kan niet zonder zielenbewustzijn. Van ziel tot ziel naar elkaar kijken betekent dat we niet meer weg kunnen kijken, we kunnen de andere ziel onmogelijk iets onthouden. Als we de ziel als consistent deel van onszelf en alle anderen kunnen beschouwen ontstaat er een gelijkwaardigheid die eerder niet werd ervaren in onze maatschappij.

Ik zie in de kinderen van deze tijd dan ook vooral kinderen met een sterk Zielenbewustzijn. Juist daardoor zullen de dingen anders worden dan ze ooit waren! Dat maakt het des te belangrijker dat we de problemen van nu moeten opruimen om ruim baan voor hen te maken!

Dat brengt me op het volgende.

Binnenkort organiseert de NCDO een trainingsdag voor leerkrachten in het onderwijs. Wat blijkt uit onderzoek? 85 procent van de leerkrachten geeft aandacht aan de mensenrechten in onze wereld! Prachtig om te lezen!
Ooit werkte ik bij de NCDO als teamsecretaresse van een gedreven team jonge, zeer werklustige mensen die maar 1 doel voor ogen hadden/hebben: de wereld een stukje te vervolmaken! Ik heb ervaren dat het  allemaal zeer sensitieve en intelligente mensen waren/zijn, met een groot vermogen om naar het totaal te kijken en zich te vereenzelvigen met anderen in onze wereld en tegelijkertijd vanwege hun sterke Zelfbewustzijn zichzelf niet volledig verloren in alle indrukken en gebeurtenissen. Daardoor bleef genoeg energie over om zich te kunnen richten op wat veranderd kan worden en daar werkten (werken) ze aan, met volle kracht!

Wat jammer toch dat de huidige regering juist aan de subsidies wil knabbelen die werden bestemd voor dit mooie werk. Nu weten ze dat wel hoor; bij de NCDO. Elke verkiezing leverde onzekerheid op voor de gedreven mensen die er werken: wat gaat de nieuwe regering doen? Kunnen we wel blijven werken aan onze doelstellingen? Kunnen we de particuliere initiatieven ook dit jaar weer ondersteunen?

Ons bewustzijn heeft een natuurlijke neiging om te groeien. Wereldburgers zijn zelfbewust en willen voor anderen wat ze zelf mochten ontvangen. Bewustzijn groeit door het onderwijs dat aan kinderen wordt aangeboden, door nieuwsbrengers en allerlei media, schrijvers en dichters, leerkrachten...

Om te onderschrijven wat er onder andere is bewerkstelligd de afgelopen decennia door organisaties zoals de NCDO het volgende: Sinds 1999 is er een stijgende lijn waar te nemen van het percentage kinderen dat naar school gaat. Hoewel in veel ontwikkelingslanden er in veel gevallen nog onvoldoende vooruitgang is, zijn de cijfers toch bemoedigend in de zin dat er een stijging is waar te nemen. In Afghanistan, Soedan en Congo bijvoorbeeld, landen in een bijna permanente oorlog gaat nog steeds een schrikbarend klein aantal kinderen naar school: 27,4% in Afganistan, 39,2% in Soedan en Congo 32.4%. Daar is nog veel werk nodig om de vrede te bewerkstelligen.
In veel landen gaat inmiddels meer dan 90% van de kinderen naar school. De cijfers zijn met name in het Afrikaanse contingent laag.

Dat is mede mogelijk gemaakt door ons bewustzijn dat mocht groeien! Willen we dat anderen onthouden?

Op de volgende websites vind je nog meer informatie over wereldburgerschap en de milleniumdoelen.
Een giant leap zetten we nu, samen met, maar vooral voor onze kinderen!

Veel moed en wijsheid!


www.milleniumdoelen.nl
www.wereldburgerschap.nl
www.ncdo.nl

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mijn kind ziet kleurtjes

Deze keer een vraag over het waarnemen van kleuren door een klein meisje. Wil je ook een vraag beantwoord krijgen?  Stel hem via:  info@de-praktijk.org De vraag deze keer is: Mijn dochter van 8 ziet als ze gaat slapen, als ze ontspannen is met ogen dicht, groene kleurtjes, ze bewegen als een lavalamp en van buiten/boven/onder naar binnen, eerst langzaam dan steeds sneller, ze komt hierdoor heel moeilijk in slaap, ze vindt het niet eng, alleen maar vervelend. Ik ben naar de huisarts geweest maar die wist het niet, hij zou met een oogarts overleggen en mij terugbellen, maar heeft dat tot dusver niet gedaan. Dus ik denk dat het een “probleem” is van andere orde, misschien dat u wat antwoorden voor me heeft. Je dochter is nog 'open' bij haar derde oog. Waarschijnlijk ziet ze met haar niet fysieke oog, haar eigen kleurtjes, de kleur van het hartchakra. Kleine kinderen kunnen met het derde oog dingen zien die wij als volwassene niet meer kunnen waarnemen. Rond het zev

Tics. Hoe erg is het?

Mijn kind heeft tics. Vraag: mijn zoontje is 7 jaar. Hij is nog erg speels. Sinds de vakantie heeft hij tics. Ik ben eerlijk gezegd bang dat hij er niet van af komt. Wat kan ik doen? Jonge kinderen vinden zelf nog geen goede oplossingen als ze stress ervaren. Om er toch mee om te kunnen gaan ontwikkelen ze soms tics, steeds terugkerende lichamelijke uitingen zoals oogknipperen. Ook is het mogelijk dat ze repeterende geluiden maken, zoals het schrapen van de keel, kuchen etc.  Omdat tics zo opvallend zijn, - wat van binnen wordt gevoeld, wordt immers aan de buitenkant  getoond - , zijn volwassenen nog wel eens geneigd om er veelvuldig op te reageren. Soms generen ze zich zelfs een beetje voor hun kind. Het is immers ook zichtbaar voor anderen. Dat is begrijpelijk, maar ook onhandig. Als ouders steeds reageren, geven ze het kind namelijk het gevoel iets niet te kunnen. Je eerste uitdaging is niet steeds te reageren. Zeg dus niet “Hou op!” Je kind weet immers niet hoe het moet ophouden

De Zintuigenboom als digitaal verhaal

Het boek De Zintuigenboom wordt dit jaar in de tweede druk uitgegeven door het PUUR fonds van Kluitman uitgeverij Alkmaar. Het tij zat niet mee. Van tijd tot tijd was het niet makkelijk te verkrijgen, en sommige bestellers via Bol.com  kregen het boek toegestuurd zonder cd. Dat was echt heel vervelend. Gelukkig is dat nu opgelost. Het leverde een negatieve recensie op op bol.com , en dat is jammer. Mocht degeen die deze recensie plaatste dit lezen: ik stuur de cd graag op hoor! Dus mocht u het boek zonder cd toegestuurd hebben gekregen: mail me, dan stuur ik de cd alsnog op!  Wat een verrassing echter toen ik mijn verhaal over stress (uit de Zintuigenboom) terug hoorde als digitaal verhaal! Soms google ik op de titel van het boek en zo kwam ik op het spoor van deze digitale les.  Ik ben al een poosje bezig een eigen presentatie te maken. Die zal ik binnenkort op de blog plaatsen.  Maar ik wil jullie deze presentatie niet onthouden: op het digitale schoolbord is veel mogelijk. Mijn ei