Doorgaan naar hoofdcontent

Kinderen moeten aarden

O, wat kom ik toch veel kinderen tegen die prikkels onvoldoende verwerken.

De mentale verwerking van allerlei prikkels komt op de eerste plaats op dit moment. Op scholen maar ook thuis zit het verwerken van sensorische prikkels op andere manieren in het verdomhoekje. Ik ga proberen het uit te leggen.

Bij onze stichting vertalen we het woord hoogsensitief door het te splitsen in de woorden:
Senses--> sensations --> sensing
Zintuigen--> sensaties --> voelen

Onze zintuigen geven ZIN aan het leven. De zin komt echter pas nadat we over onze ervaringen hebben nagedacht. Nadenken over de ervaringen helpt ons te verwerken en ervaringen een plekje te geven. We aarden de ervaringen daardoor. We verinnerlijken ze. Taal is een belangrijk hulpmiddel bij het aarden van allerlei ervaringen.

Maar we zitten tegenwoordig zo in ons hoofd dat we vaak alleen nog maar willen nadenken over onze ervaringen om ze een plekje te geven. Terwijl sporten, fietsen, in de zandbak spelen, wandelen, kleien, brood kneden, schommelen, trampoline springen, met water klungelen, de dieren verzorgen, onkruid wieden, opruimen, langs de zee lopen, allerlei fysieke en tactiele (voel) spelletjes, kauwen, slikken, eten, drinken kinderen ook helpen om prikkels te verwerken.
 
We kijken, maar zien pas echt iets als we er over nadenken, we luisteren pas als we nadenken over wat we horen, we voelen pas echt als we nadenken over sensaties, we ruiken pas echt als we woorden geven aan de geursensatie.
Ik ruik een zoete geur. Zou die van de rozen afkomstig zijn? Wat is het toch heerlijk in de tuin! Het voelt fijn en het ruikt heerlijk!
Het nadenken over een zintuigelijke sensatie geeft zin aan de ervaring. Een zintuigelijke ervaring zoals met de roos is prima, en goed te verwerken. Bovendien geeft hij extra glans aan ons leven.

Maar op dit moment geeft de wereld zoveel prikkels prijs dat we óf heel erg veel moeten gaan nadenken om alles aan te kunnen, óf we raken meteen al 'boekkie zoek' (een echte Noord-hollandse uitdrukking voor verwarring).

Ik kom ze tegen momenteel.
Kinderen die te jong zijn om helder na te kunnen denken over wat ze ervaren en 'boekkie zoek' raken.
Kinderen van ouders die alles graag bespreekbaar maken. Die een discussie aangaan met hun jonge kind en vervolgens verbaasd zijn dat het kind een woede-aanval krijgt. Of dat het geen antwoord kan geven op hun waarom-vraag? Waarom ben je dan zo boos? Waarom deed je dat dan?
Ouders die voortdurend in taal communiceren met hun kind en vergeten hoe je ook kunt spelen.
Die vergeten zijn dat huilen ook een manier is om te verwerken. Stampvoeten idem.
Die het kind in zichzelf een beetje kwijt zijn geraakt.
En zich daardoor te weinig afstemmen op de wereld van hun kind.

Het is eigenlijk heel eenvoudig.
Probeer met aandacht bij je kind te zijn.
Luister aandachtig.
Speel met je kind zonder in je hoofd stiekem je agenda bij te houden.
Ga naar buiten en ervaar met je kind als een kind wat je daar beleeft.
Hou van je kind als het vieze handen heeft omdat het buiten de stenen opzij duwde om de wormen te kunnen zien.
Bied het een zandbak aan en laat het kliederen met water. Wees geduldig als kleren vies en nat zijn geworden en was ze. Neem de tijd!
Neem de tijd om te zingen, te dansen en fysiek te bewegen.

Verzin versjes:

Stap stap stap
voeten op de grond
Stap naar mama
stap naar papa
stap stap stap
Voeten op de grond
Kusje op je mond

Een klein kind heeft niet alleen ondersteuning nodig op mentaal vlak.
Het leert door te doen, door te kijken hoe iets gaat en door te ervaren hoe iets voelt.  Het heeft het ook nodig om tactiele ervaringen aangereikt krijgen. Juist de tactiele ondersteuning, door middel van liedjes en het ouderwetse handen en voetenwerk  zullen je kind helpen de motorische en sensorische ontwikkelingen evenwichtig door te maken.

Veel succes!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mijn kind ziet kleurtjes

Deze keer een vraag over het waarnemen van kleuren door een klein meisje. Wil je ook een vraag beantwoord krijgen?  Stel hem via:  info@de-praktijk.org De vraag deze keer is: Mijn dochter van 8 ziet als ze gaat slapen, als ze ontspannen is met ogen dicht, groene kleurtjes, ze bewegen als een lavalamp en van buiten/boven/onder naar binnen, eerst langzaam dan steeds sneller, ze komt hierdoor heel moeilijk in slaap, ze vindt het niet eng, alleen maar vervelend. Ik ben naar de huisarts geweest maar die wist het niet, hij zou met een oogarts overleggen en mij terugbellen, maar heeft dat tot dusver niet gedaan. Dus ik denk dat het een “probleem” is van andere orde, misschien dat u wat antwoorden voor me heeft. Je dochter is nog 'open' bij haar derde oog. Waarschijnlijk ziet ze met haar niet fysieke oog, haar eigen kleurtjes, de kleur van het hartchakra. Kleine kinderen kunnen met het derde oog dingen zien die wij als volwassene niet meer kunnen waarnemen. Rond het ze...

Naar groep 3

De ouders van een meisje van zes kwamen naar me toe. Hun dochter is een kind met een sterk check-en-stop systeem, dat wil zeggen dat ze zich makkelijk onveilig voelt, vooral bij veranderingen en nieuwe situaties. Daarnaast kwamen we tot de voorzichtige conclusie dat Rosanne, zoals ik haar zal noemen, een sensitieve belever en denker is, ze ziet en hoort alles, en verwerkt de informatie vervolgens diepgaand. Ook zoekt ze steeds steun in haar omgeving, ze heeft nog onvoldoende lichaamssteun om zichzelf staande te houden. Ze kan haar plek nog onvoldoende innemen. Dit merkten we omdat ze bijna altijd tegen haar ouders aan zit, en deze steun mist ze natuurlijk zodra ze op school is.  Dit alles maakte dat de ouders zich zorgen maakten over de overgang van Rosanne van groep 2 naar groep 3.  Rosanne is een prikkelmijder, maar ze heeft wel veel zinvolle prikkels nodig om zich veilig te voelen. En juist voor deze groep kinderen is een overgang van de en...

Waarom diagnoses nog zo belangrijk zijn

Ons bereikte de vraag: school vraagt om een diagnose voor mijn kind. Kan hoogsensitviteit worden gediagnotiseerd? Hoogsensitiviteit is weliswaar vastgesteld in een wetenschappelijk onderzoek onder andere door Elaine Aron (haar eerste boek is gewijd aan de onderzoeksresultaten ervan) en door de universiteit Leuven, maar een diagnose kan desondanks nog steeds niet worden gesteld.  De resultaten van een onderzoek van de Vrije Universiteit Brussel wijzen op een sterk ontwikkeld pauze en check systeem in de hersenen, deze groep kinderen is zich eerder bewust van gevaar.  Daarnaast is de sensitieve wijze van verwerken in de hersenen aangetoond. Daar komen de volle hoofden vandaan. Maar verder kunnen we het nog steeds zien als een karaktereigenschap die we bij steeds meer nieuw geboren kinderen aantreffen is onze ervaring. In combinatie met een aangeboren temperament zal het kind of prikkelmijdend of mogelijk prikkelzoekend zijn (introvert/extravert). ...