Doorgaan naar hoofdcontent

Stotteren


In deze blog stel ik een vraag en ik hoop reacties te krijgen.

In mijn praktijk komt op dit moment een jongetje van 5 jaar bij mij dat licht stottert.
Hij is voor de zomervakantie al een flink aantal keer op bezoek geweest bij een logopediste die met hem oefent om het stotteren te verminderen, hetgeen niet is gelukt tot nu toe.
Bij mij volgt hij de kleutercursus Ik ben Oké! om al een beginnetje te maken met het krijgen van inzicht in oorzaak en gevolg en om zijn en andermans emoties te herkennen.  Regelmatig heeft hij woedeaanvallen, die meestal optreden wanneer zijn ouders hem vragen waarom hij iets niet doet, terwijl het toch zo moeilijk niet is? Zij leggen de lat misschien iets te hoog en zijn zich daar van bewust geworden tijdens de afgelopen weken. Ik zelf ben van mening dat de eerste zeven jaar van hun leven de meeste kinderen ervaren en nog niet handig kunnen anticiperen op onverwachte gebeurtenissen. Zijn ouders leggen hem vaak iets uit en denken dan dat hij het wel weet, ze vergeten in de vaart van het dagelijks leven dat herhaling en oefenen met jonge kinderen van belang zijn om iets te onthouden. Gelukkig staan ze open voor de visie die we binnen de stichting Wijze Moeders hanteren: kleine kinderen kunnen zelf nog geen volwassen oplossingen bedenken. Wel imiteren ze ons waardoor het vaak lijkt alsof ze het wel kunnen. Kinderen tot acht jaar leven in een 'imitatiewereld', ze kijken naar hoe wij het doen.
  
Zelf heb ik het gevoel dat wanneer wij de nadruk leggen op het stotteren hij er alleen maar meer last van zal krijgen. Hij heeft immers nog geen alternatieven en kan zelf geen oplossingen inzetten, daar is hij te klein voor. Het zou zelfs kunnen leiden tot een verergering van het stotteren mijns inziens. Het stotteren lijkt vooral een achtergebleven primaire reflex te zijn die in gang wordt gezet zodra er iets moeilijks van hem wordt verwacht.
Beter is het volgens mij om zijn vertrouwen te versterken en hem te helpen de sensorische indrukken beter te verwerken. Hij is erg visueel, ziet alles en reflecteert veel. In zijn hoofd speelt zich alles nog eens af en na een poosje komt een uitgestelde reactie.
Ik vind die uitgestelde reactie eerlijk gezegd zelf logisch omdat hij zo visueel is en in plaatjes, zintuigelijke indrukken en emoties denkt, die voorkeur is er bij hem nog sterk. Zijn leeftijd spreekt hier natuurlijk een woordje mee.

Is het zinvol te werken met het stotteren? Wie heeft hier ervaring mee?




Reacties

Populaire posts van deze blog

Mijn kind ziet kleurtjes

Deze keer een vraag over het waarnemen van kleuren door een klein meisje. Wil je ook een vraag beantwoord krijgen?  Stel hem via:  info@de-praktijk.org De vraag deze keer is: Mijn dochter van 8 ziet als ze gaat slapen, als ze ontspannen is met ogen dicht, groene kleurtjes, ze bewegen als een lavalamp en van buiten/boven/onder naar binnen, eerst langzaam dan steeds sneller, ze komt hierdoor heel moeilijk in slaap, ze vindt het niet eng, alleen maar vervelend. Ik ben naar de huisarts geweest maar die wist het niet, hij zou met een oogarts overleggen en mij terugbellen, maar heeft dat tot dusver niet gedaan. Dus ik denk dat het een “probleem” is van andere orde, misschien dat u wat antwoorden voor me heeft. Je dochter is nog 'open' bij haar derde oog. Waarschijnlijk ziet ze met haar niet fysieke oog, haar eigen kleurtjes, de kleur van het hartchakra. Kleine kinderen kunnen met het derde oog dingen zien die wij als volwassene niet meer kunnen waarnemen. Rond het zev

Tics. Hoe erg is het?

Mijn kind heeft tics. Vraag: mijn zoontje is 7 jaar. Hij is nog erg speels. Sinds de vakantie heeft hij tics. Ik ben eerlijk gezegd bang dat hij er niet van af komt. Wat kan ik doen? Jonge kinderen vinden zelf nog geen goede oplossingen als ze stress ervaren. Om er toch mee om te kunnen gaan ontwikkelen ze soms tics, steeds terugkerende lichamelijke uitingen zoals oogknipperen. Ook is het mogelijk dat ze repeterende geluiden maken, zoals het schrapen van de keel, kuchen etc.  Omdat tics zo opvallend zijn, - wat van binnen wordt gevoeld, wordt immers aan de buitenkant  getoond - , zijn volwassenen nog wel eens geneigd om er veelvuldig op te reageren. Soms generen ze zich zelfs een beetje voor hun kind. Het is immers ook zichtbaar voor anderen. Dat is begrijpelijk, maar ook onhandig. Als ouders steeds reageren, geven ze het kind namelijk het gevoel iets niet te kunnen. Je eerste uitdaging is niet steeds te reageren. Zeg dus niet “Hou op!” Je kind weet immers niet hoe het moet ophouden

De Zintuigenboom als digitaal verhaal

Het boek De Zintuigenboom wordt dit jaar in de tweede druk uitgegeven door het PUUR fonds van Kluitman uitgeverij Alkmaar. Het tij zat niet mee. Van tijd tot tijd was het niet makkelijk te verkrijgen, en sommige bestellers via Bol.com  kregen het boek toegestuurd zonder cd. Dat was echt heel vervelend. Gelukkig is dat nu opgelost. Het leverde een negatieve recensie op op bol.com , en dat is jammer. Mocht degeen die deze recensie plaatste dit lezen: ik stuur de cd graag op hoor! Dus mocht u het boek zonder cd toegestuurd hebben gekregen: mail me, dan stuur ik de cd alsnog op!  Wat een verrassing echter toen ik mijn verhaal over stress (uit de Zintuigenboom) terug hoorde als digitaal verhaal! Soms google ik op de titel van het boek en zo kwam ik op het spoor van deze digitale les.  Ik ben al een poosje bezig een eigen presentatie te maken. Die zal ik binnenkort op de blog plaatsen.  Maar ik wil jullie deze presentatie niet onthouden: op het digitale schoolbord is veel mogelijk. Mijn ei