In mijn praktijk komt op dit moment een jongetje van 5 jaar bij mij dat licht stottert.
Hij is voor de zomervakantie al een flink aantal keer op bezoek geweest bij een logopediste die met hem oefent om het stotteren te verminderen, hetgeen niet is gelukt tot nu toe.
Bij mij volgt hij de kleutercursus Ik ben Oké! om al een beginnetje te maken met het krijgen van inzicht in oorzaak en gevolg en om zijn en andermans emoties te herkennen. Regelmatig heeft hij woedeaanvallen, die meestal optreden wanneer zijn ouders hem vragen waarom hij iets niet doet, terwijl het toch zo moeilijk niet is? Zij leggen de lat misschien iets te hoog en zijn zich daar van bewust geworden tijdens de afgelopen weken. Ik zelf ben van mening dat de eerste zeven jaar van hun leven de meeste kinderen ervaren en nog niet handig kunnen anticiperen op onverwachte gebeurtenissen. Zijn ouders leggen hem vaak iets uit en denken dan dat hij het wel weet, ze vergeten in de vaart van het dagelijks leven dat herhaling en oefenen met jonge kinderen van belang zijn om iets te onthouden. Gelukkig staan ze open voor de visie die we binnen de stichting Wijze Moeders hanteren: kleine kinderen kunnen zelf nog geen volwassen oplossingen bedenken. Wel imiteren ze ons waardoor het vaak lijkt alsof ze het wel kunnen. Kinderen tot acht jaar leven in een 'imitatiewereld', ze kijken naar hoe wij het doen.
Zelf heb ik het gevoel dat wanneer wij de nadruk leggen op het stotteren hij er alleen maar meer last van zal krijgen. Hij heeft immers nog geen alternatieven en kan zelf geen oplossingen inzetten, daar is hij te klein voor. Het zou zelfs kunnen leiden tot een verergering van het stotteren mijns inziens. Het stotteren lijkt vooral een achtergebleven primaire reflex te zijn die in gang wordt gezet zodra er iets moeilijks van hem wordt verwacht.
Beter is het volgens mij om zijn vertrouwen te versterken en hem te helpen de sensorische indrukken beter te verwerken. Hij is erg visueel, ziet alles en reflecteert veel. In zijn hoofd speelt zich alles nog eens af en na een poosje komt een uitgestelde reactie.
Ik vind die uitgestelde reactie eerlijk gezegd zelf logisch omdat hij zo visueel is en in plaatjes, zintuigelijke indrukken en emoties denkt, die voorkeur is er bij hem nog sterk. Zijn leeftijd spreekt hier natuurlijk een woordje mee.
Is het zinvol te werken met het stotteren? Wie heeft hier ervaring mee?
Reacties
Een reactie posten