Platform Sensikids ondersteunt sensitieve, prikkelgevoelige kinderen

Ik kon mijn tong wel afbijten. Normaal gesproken is de deur van mijn praktijk open. De kinderen en ouders kunnen altijd makkelijk binnenlopen. Maar dit keer was hij op slot. 'Waarom?', vroeg Thomas. 'Er is laatst ingebroken in de buurt', zei ik zonder er bij na te denken. Thomas keek nadenkend. In een flits ervoer ik hoe hij mijn informatie verwerkte. Hij zag het helemaal voor zich, voelde de schrik die gepaard ging met de mededeling en maakte meteen ook contact met de toekomst en de eventuele mogelijkheid dat dit bij hem thuis ook wel eens zou kunnen gebeuren. In gedachten verzonken liep hij mee naar de praktijkruimte. "Gelukkig', zei ik, 'hebben we goed opgelet Thomas. Omdat de grote mensen dat altijd doen is de dief er vandoor gegaan voor hij iets kon wegpakken (wat de waarheid is, de buren roken onraad en gingen kijken) en zo liep het goed af!' Ik ben er geen voorstander van om kinderen weg te houden van de waarheid. Maar jonge kinderen ...

In de Volkskrant werd een prachtig sprookje van Andersen gepubliceerd in de vertaling van Edith Koenders, vertaalster van Deense literatuur. Ik vind dat ze dat prachtig heeft gedaan, het is de heer Andersen die we lezen en niet Edith, en dat vind ik echt geweldig. Zij voelt de tijdgeest waarin Andersen leefde goed aan. In klare en toch poëtische taal beschrijft de grote schrijver het zinloze ervaren van een vetkaars tot een tondeldoos het licht in hem kan laten ontbranden en het leven zin geeft. Het eenvoudige en toch prachtige sprookje trok mijn aandacht, juist vanwege de gebeurtenissen in de afgelopen weken, waarin onze kinderen geconfronteerd worden met gebeurtenissen in de wereld  omdat ze televisie kijken, luisteren naar grote mensen die geschokt met elkaar over gebeurtenissen spreken en op de sociale media op de hoogte worden gebracht. Ik bedoel de zelfmoord van Tim na het pesten, de zelfmoord van een prachtig jong meisje uit Staphorst om dezelfde reden, en de brute moor...

O, wat kom ik toch veel kinderen tegen die prikkels onvoldoende verwerken. De mentale verwerking van allerlei prikkels komt op de eerste plaats op dit moment. Op scholen maar ook thuis zit het verwerken van sensorische prikkels op andere manieren in het verdomhoekje. Ik ga proberen het uit te leggen. Bij onze stichting vertalen we het woord hoogsensitief door het te splitsen in de woorden: Senses--> sensations --> sensing Zintuigen--> sensaties --> voelen Onze zintuigen geven ZIN aan het leven. De zin komt echter pas nadat we over onze ervaringen hebben nagedacht. Nadenken over de ervaringen helpt ons te verwerken en ervaringen een plekje te geven. We aarden de ervaringen daardoor. We verinnerlijken ze. Taal is een belangrijk hulpmiddel bij het aarden van allerlei ervaringen. Maar we zitten tegenwoordig zo in ons hoofd dat we vaak alleen nog maar willen nadenken over onze ervaringen om ze een plekje te geven. Terwijl sporten, fietsen, in de zandbak spelen, wandel...

Kinderen van acht gaan hun negende levensjaar in en maken een grote omslag door. Van onbewust ervarend worden zij ineens een kind dat vanaf een afstandje gaat kijken wat er gebeurt. Wat voel ik nu? Wat maak ik mee? Hoe doen anderen het? Wat vind ik? Ineens worden hun zintuigelijke ervaringen als het ware losgekoppeld van de fysieke ervaring, ze worden niet meer als vanzelfsprekend ervaren maar er wordt door het kind op gereflecteerd. Wat  een belangrijke ervaring. Het is een inwijding voor het kind: ik kijk zelf naar de wereld zegt het hiermee. En Ik ben Ik. Het levert ook spanning op en verwarring. De kinderen kunnen zelfs een licht melancholische kijk ontwikkelen in deze levensfase. Met ongelijkmatige sprongen worden ze zich bewust dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor uitkomsten, voor voortgang, voor resultaten.  Ze haken daarom soms af in deze fase.  Het is tijd om hun wil te leren richten en dan komt dit.... Wat een ervaring! Tom is een jongen van acht. Tot nu...

Puber kan meer dan-ie denkt. Het is de leuke titel van een artikel dat Malou van Hintum op de pagina ‘Ten eerste’ van de Volkskrant van 24 augustus 2012 mocht plaatsen. Eveline Crone is auteur en neuro-onderzoeker. Ze publiceerde samen met Ron Dahl, Amerikaans onderzoeker, de uitkomsten van een onderzoek in Nature Reviews. ‘Indrukwekkend’ zegt Jelle Jolles in de Volkskrant over hun analyse van allerlei onderzoeken met betrekking tot het puberbrein. Jelle Jolles is gespecialiseerd in neuro-psychologisch onderzoek. De afgelopen jaren hebben we onze pubers de indruk gegeven dat hun brein ‘het nog niet goed doet’ en dat ze daarom zo’n moeite hebben met plannen en organiseren, en ook om die reden risicovol gedrag laten zien en impulsief reageren. ‘Mijn hersenen doen het gewoon nog niet goed’. zei een puber me laatst tijdens een sessie. Ik onderdrukte met moeite een glimlach en ging stug door met de cursus die ik hem geef.    Gelukkig maar dat ik do...

Deze foto komt uit het boek de Zintuigenboom dat ik schreef in 2009. Het boek is bedoeld voor kinderen vanaf zeven jaar om ze te helpen om zich een beetje meer bewust te mogen zijn van zichzelf. Op een speelde wijze mogen kinderen in een leuke oefening gaan ervaren dat ze iets uitstralen, en dat ze elkaar positief kunnen beïnvloeden in de klas. Onze  Ik ben Oke!  cursus (zie  www.wijzeouders.nl  )  voor kinderen vanaf zeven jaar helpt ze om meer hun IK te mogen ervaren, in plaats van aldoor helemaal verbonden te zijn met hun omgeving. De Zintuigenboom is uitgangspunt geweest voor deze leuke cursus. Deze week kwamen een paar kinderen kennismaken met mij. Vlak voor de schoolvakantie willen de ouders toch wel graag aan de slag zodat ze het nieuwe schooljaar zonder tegenzin kunnen starten over 2 maanden. Als ik terug kijk naar de afgelopen paar jaar valt me iets op: het zijn vooral kinderen van zeven, of acht jaar, die in groep drie of vier zitten o...

Ik kwam een interessante YouTube bijdrage tegen over Asperger. Weliswaar van 6 jaar geleden, maar het bevat nog genoeg relevante informatie die ouders misschien nodig hebben om zelf een standpunt over hun kind te kunnen innemen. Ik mag en kan dat niet voor ze doen. Wel kan ik helpen door soms prikkelende, misschien wel tegendraadse zaken te delen met iedereen. Veel kinderen krijgen momenteel de diagnose Asperger mee. Het zijn intelligente, soms hoogbegaafde kinderen. Vaak jongens. Veel ouders vragen me: is mijn kind autist? Er is kennelijk iets mis bij hem of haar met de verwerking van prikkels. Ik geef dan meestal het antwoord: kan je kind zich afstemmen op de omgeving? Spiegelt het jou? Hoogsensitieve kinderen stemmen zich zeer goed af. Is dat het geval, ga er dan eens mee leven dat je kind sensitiever is dan gemiddeld, veel prikkels op kennelijke sensitieve wijze verwerkt (geur, kleur, beeld, herinneringen, gevoelens en sensaties worden daarbij met elkaar verbonden) en daar hee...

Luister naar het verhaal:  http://www.hetgelukkigegezin.nl/www.hetgelukkigegezin.nl/Podcast/Podcast.html Dat Pubers veel ervaren en daarbij wel eens overprikkeld raken is inmiddels welbekend. Boeken vol worden er over geschreven. Al die ervaringen hebben ze wel nodig. Want door te beleven en niet 'als een angsthaas' weg te kruipen in een hoekje leer je het leven aardig kennen. Dat het leven inmiddels een mijnenveld is geworden waarbij je allerlei verleidingen moet bestrijden is ook al decennia een feit. Misbuik van drank, sex en drugs zijn typische uitwassen hierbij. Soms hebben pubers ook deze ervaringen nodig om te weten dat het nuttigen van grote hoeveelheden drank tot je elke controle over je lichaam en brein verliest of elke nacht een liefdeloze one night stand sufneukt, echt niet bij ze past. Dat de primaire emoties hier een rol spelen moge duidelijk zijn. We zijn nu eenmaal behept met een lager 'bijna dierlijk' bewustzijn dat we moeten leren beheersen. Het h...

Zoals Laura Batstra in haar boek over ADHD aangeeft bestaat ADHD niet. De titel intrigeert en geeft direct de richting aan die ze wil tonen: Hoe behandel je ADHD? Door de diagnose niet te stellen. Volgens mij bestaat ADHD inderdaad niet in de meeste gevallen. Wel zijn er momenteel veel drukke kinderen die te makkelijk reageren op innerlijke en uiterlijke impulsen. En er zijn volwassen mensen met allerlei belangen, niet alleen farmaceuten en artsen, ook ouders en leerkrachten die zich voor problemen geplaatst zien. De discussie op internet en via de Volkskrant (VK columniste Malou van Hintum komt eerdaags zelf met een boek over zin en onzin van diagnoses...) is interessant genoeg. Okay! Wat zal ik er aan toevoegen? Mijn eigen ervaring en mening toch maar. De vele breinonderzoeken die worden gedaan leveren voor mij onverwacht toch ook iets goeds op. Want  inmiddels is bekend dat we van pubers bijvoorbeeld niet veel moeten verwachten op het gebied van plannen en zelfsturing, hu...

STRAKS! Als Rex thuis komt ziet z’n moeder meteen dat hij overstuur is. Ze maakt wat zoethoutthee en gaat aan de keukentafel zitten. “Kom eens even bij me zitten Rex en vertel eens wat er is gebeurd. Je kijkt verdrietig en dat maakt me nieuwsgierig.” Rex gaat meteen zitten. Hij is een gevoelige en ook wat gesloten jongen en hij vindt het fijn dat z’n moeder altijd meteen in de gaten heeft wanneer hij zich ojee in plaats van oké voelt. Hij begint te vertellen... Rex speelt graag met Velo en zo ook vandaag. Deze keer gaan ze naar het huis van Velo. Velo woont vlak bij school dus ze zijn er snel. De moeder van Velo wacht ze op met wat drinken en een lekker koekje waar de jongens meteen van smullen. Daarna gaan ze naar buiten en beginnen aan de hut die ze op school samen al hadden bedacht. Ze sjouwen met planken, palen, dekens, zeil. Er wordt hard gewerkt om van hun bedachte idee een mooie werkelijkheid te maken. Van al dat sjouwen krijgt Rex enorme dorst. “Velo, ik heb dors...

Volgens mij zijn de sensitieve kinderen van deze tijd werkelijk idealistisch. Het zijn meevoelende kinderen, vaak zeer intelligent, die heel goed kijken naar de wereld waarin ze leven en zich betrokken willen voelen. Hun empathisch vermogen in combinatie met hulpvaardigheid zorgt ervoor dat ze zich makkelijk verantwoordelijk voelen voor anderen. Empathie in combinatie met onbegrensd zijn in een onbegrensde wereld zorgt ook wel eens voor een te grote last heb ik gemerkt. Bovendien komt in elk kinderleven wel die fase voorbij: dat je anderen wilt redden! Maar toch... Deze week was er een meisje van tien jaar bij me en ze vertelde dat ze later in een Anorexia kliniek wil gaan werken. Zoals altijd komt bij mij dan de vraag boven: vertel eens meer daarover? Het maakt me nieuwsgierig. Het leek haar zo erg, om anorexia te hebben. Een moeder vertelde me tijdens een training dat haar dochter een baan bij de Verenigde Naties ambieert, ze wil de wereld helpen verbeteren. Weer een andere jongen...

Voor Vrouw.nl  schreef ik eind februari een week lang een dagelijkse blog. Ik plaats een aantal van die bijdragen graag op de blog Wijze ouders en hoogsensitieve kinderen Vandaag: Waar ben je met je aandacht? Van dinsdag tot en met vrijdag werk ik in mijn praktijk aan huis. Afwisselend houd ik sessies met cliënten of geef ik trainingen. Inmiddels zijn in bijna alle provincies wel een paar consulenten te vinden die de trainingen die ik geef volgden. Wijze Ouderconsulenten organiseren Wijze Oudercursussen en ze ondersteunen hoogsensitieve kinderen met de Ik ben Oké! cursus of de Power Puber cursus. Mijn werkdagen zijn goed gevuld, en nu ook extra vol vanwege mantelzorg. Ik zie de naam van Sven in de agenda staan. Zeven jaar oud is Sven en hij heeft een witblonde krullenkop. En ja, hij kan zich niet concentreren in de klas, komt u dat bekend voor? Dat hij hoogsensitief is, is voor mij bijna zeker, hoewel ik liever geen beperkende ‘diagnoses’ stel. Hij is erg hulpvaardig...

Douwe komt voelend, ruikend en kijkend mijn praktijk ruimte binnen. Ook lijkt hij alles te horen. Zijn handen strijken regelmatig over oppervlaktes, van de stoelen, mijn zachte kater Ko (volgens een ander bezoekertje is Kater Ko 'vet' zacht...) Hij is een en al ervaring.  Hij gaat op alles af, alle prikkels verdienen aandacht, hoe kort ook. Als ik thee inschenk en vraag of hij zelf een theezakje uitzoekt, pakt hij een zakje uit (een beetje onhandig, en hij slingert even later het doornatte zakje over de tafel) en drukt hij de thee tegen zijn neus alvorens die in het hete water te laten zakken. De geur maakt hem zichtbaar duizelig, hij moet even levelen. Heel kort duurt het, maar ik heb het waargenomen. Hij is even uit zijn evenwicht. Als hij even later zijn thee drinkt (graag een beetje koud water erin, hij heeft zijn tong al eens erg verbrand de vorige week omdat hij ongeduldig was) gaat hij daar zo in op dat hij even al het andere uit het oog verliest. Hij h...

www.wijzeleerkracht.nl Het begrip hoogsensitiviteit is inmiddels redelijk ingeburgerd. Getuige de strip van dokter Sigmund in de Volkskrant van 4 januari jl.  Bekijk hem onder deze link. http://www.lqq.be/sigmund_04_01_2012-3720.htm Ik hoop dat de meeste mensen hoogsensitiviteit niet meer zien als zeuren of overgevoelig zijn. Maar zo'n strip doet ook wel weer het ergste vermoeden. Hoe zit dat met onze leerkrachten? Als ik ouders mag geloven valt dat nog lang niet mee. Zo vaak vertellen ze me dat de leerkracht van hun kind eigenlijk geen enkel idee heeft van de mores van het hoogsensitieve kind.  Gelukkig kan ik ze dan altijd weer vertellen dat ik inmiddels honderden leerkrachten, Remedial Teachers, interne begeleiders, ouders en kindercoaches heb ontmoet die wel degelijk op de hoogte zijn van de last die veel jonge kinderen ervaren, een last die eigenlijk gewoon een lust zou moeten zijn. Velen van hen volgden de cursussen die door onze consulenten worden aangeboden, of de...