Doorgaan naar hoofdcontent

Na de Sinterklaas....


Ook stiekem blij dat het Sinterklaasfeest weer achter de rug is? Tegenover me zit Sandra, moeder van drie kinderen, meisjes van drie en vijf en een jongen die net acht is. 

Ze zucht ...
Behalve de drukte in huis en de slapeloze nachten van haar kleintjes in de afgelopen tijd, herinnert ze zich vooral het geschipper tussen een kind dat zich al wat meer bewust is en de kleintjes die nog zo graag en zonder vragen willen geloven. Ze vraagt zich af hoe dat het komend jaar moet.

Uit de legenden die over Sinterklaas gaan, wordt steeds wel duidelijk dat hij de mensen redt uit de klauwen van het kwaad en dat hij hen de weg terugwijst naar God. Maar in onze tijd, waarin de kerk steeds minder vaak wordt bezocht, is van de moraal van dit verhaal niet veel over gebleven.
De vercommercialisering van de Sint staat de oorsprong van de rooms-katholieke legende, bedoeld als ontwikkeling naar wijsheid en loutering, behoorlijk in de weg.
Wijsheid wil namelijk ook zeggen dat je al doende leert je eigen impulsen te beheersen. Die worden in de huidige Sinterklaastijd echter alleen maar geactiveerd. De folders komen begin november al in de bus en de reclames op tv sluipen de kinderhoofdjes binnen als een dief in de nacht.
De loutering wordt in de Sint traditie ook wel getoond door het maken van surprises en het schrijven van inzichtgevende gedichten waarin we de kleine onhebbelijkheden van de ontvanger omschrijven.
Vanaf groep zes (of rond het negende jaar) is je kind er zeker aan toe om het feest op deze wijze te vieren.  Je kind is voor die tijd goedgelovig, maakt vervolgens een twijfelperiode door en kan dan ineens goed kijken, verbanden leggen en helderder reflecteren, ook op het eigen gedrag.
Sandra’s zoontje gaat ontegenzeglijk de grote inwijding tegemoet: de markering tussen de tijd waarin je alles gelooft wat de grote mensen je aanreiken en de ontsluiering van de werkelijkheid. Als voorfase naar de puberteit toe is het dus eigenlijk best een belangrijke tijd. In de puberteit staat immers alles ten dienste van het ontwikkelen van je authentieke zelf, en je eigen standpunten. Enig voorwerk is dan wel handig! Vier deze overgang daarom met elkaar. Het markeert voor jullie als ouder namelijk het feit dat je kind meer en meer een eigen visie krijgt. Zo bekeken krijg je dus ook meer mogelijkheden om met je kind over van alles te praten!

Veel moed en wijsheid!

Sylvia van Zoeren
verscheen ook op 7 december in de Schager Courant

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mijn kind ziet kleurtjes

Deze keer een vraag over het waarnemen van kleuren door een klein meisje. Wil je ook een vraag beantwoord krijgen?  Stel hem via:  info@de-praktijk.org De vraag deze keer is: Mijn dochter van 8 ziet als ze gaat slapen, als ze ontspannen is met ogen dicht, groene kleurtjes, ze bewegen als een lavalamp en van buiten/boven/onder naar binnen, eerst langzaam dan steeds sneller, ze komt hierdoor heel moeilijk in slaap, ze vindt het niet eng, alleen maar vervelend. Ik ben naar de huisarts geweest maar die wist het niet, hij zou met een oogarts overleggen en mij terugbellen, maar heeft dat tot dusver niet gedaan. Dus ik denk dat het een “probleem” is van andere orde, misschien dat u wat antwoorden voor me heeft. Je dochter is nog 'open' bij haar derde oog. Waarschijnlijk ziet ze met haar niet fysieke oog, haar eigen kleurtjes, de kleur van het hartchakra. Kleine kinderen kunnen met het derde oog dingen zien die wij als volwassene niet meer kunnen waarnemen. Rond het zev

Tics. Hoe erg is het?

Mijn kind heeft tics. Vraag: mijn zoontje is 7 jaar. Hij is nog erg speels. Sinds de vakantie heeft hij tics. Ik ben eerlijk gezegd bang dat hij er niet van af komt. Wat kan ik doen? Jonge kinderen vinden zelf nog geen goede oplossingen als ze stress ervaren. Om er toch mee om te kunnen gaan ontwikkelen ze soms tics, steeds terugkerende lichamelijke uitingen zoals oogknipperen. Ook is het mogelijk dat ze repeterende geluiden maken, zoals het schrapen van de keel, kuchen etc.  Omdat tics zo opvallend zijn, - wat van binnen wordt gevoeld, wordt immers aan de buitenkant  getoond - , zijn volwassenen nog wel eens geneigd om er veelvuldig op te reageren. Soms generen ze zich zelfs een beetje voor hun kind. Het is immers ook zichtbaar voor anderen. Dat is begrijpelijk, maar ook onhandig. Als ouders steeds reageren, geven ze het kind namelijk het gevoel iets niet te kunnen. Je eerste uitdaging is niet steeds te reageren. Zeg dus niet “Hou op!” Je kind weet immers niet hoe het moet ophouden

De Zintuigenboom als digitaal verhaal

Het boek De Zintuigenboom wordt dit jaar in de tweede druk uitgegeven door het PUUR fonds van Kluitman uitgeverij Alkmaar. Het tij zat niet mee. Van tijd tot tijd was het niet makkelijk te verkrijgen, en sommige bestellers via Bol.com  kregen het boek toegestuurd zonder cd. Dat was echt heel vervelend. Gelukkig is dat nu opgelost. Het leverde een negatieve recensie op op bol.com , en dat is jammer. Mocht degeen die deze recensie plaatste dit lezen: ik stuur de cd graag op hoor! Dus mocht u het boek zonder cd toegestuurd hebben gekregen: mail me, dan stuur ik de cd alsnog op!  Wat een verrassing echter toen ik mijn verhaal over stress (uit de Zintuigenboom) terug hoorde als digitaal verhaal! Soms google ik op de titel van het boek en zo kwam ik op het spoor van deze digitale les.  Ik ben al een poosje bezig een eigen presentatie te maken. Die zal ik binnenkort op de blog plaatsen.  Maar ik wil jullie deze presentatie niet onthouden: op het digitale schoolbord is veel mogelijk. Mijn ei