Doorgaan naar hoofdcontent

Mamma, ben je boos?

Annelies vraagt zich af wat toch de reden is dat haar dochter Sanne van zeven zo vaak denkt dat haar mamma boos is op haar. Ze kan dan verdrietig zijn of zelfs ruzie zoeken. Ik voel me soms een beetje wanhopig omdat ik dan ook niet meer weet wat ik moet doen, vertelt Annelies.

Sanne is een super gevoelig meisje. Ze merkt allerlei details op die vaak aan de grote mensen voorbij gaan. Sensitieve kinderen kijken heel goed, letten op allerlei details. Wij, volwassenen, communiceren niet alleen door taal te gebruiken. Ons gezicht, onze houding, de toon van onze stem, wat we uitstralen: dit alles onderstreept wat we zeggen. Zelf zijn we ons daar soms onvoldoende van bewust. Maar aangezien voor gevoelige kinderen taal vaak op de tweede plaats komt, kan dit er soms voor zorgen dat het kind geen verbinding ervaart met de ouder. Sensitieve kinderen reageren namelijk juist op wat ze zien, horen en voelen. Dat levert wat vaker stress op. En als je eenmaal stress voelt, dan let je ook nog eens extra op de mensen om je heen! Je stelt jezelf als kind vragen als: ‘Doe ik het wel goed?’, ‘Vinden ze me nog wel lief?’. Het komt dan ook vaak voor dat deze kinderen iets niet op juiste wijze benoemen.
Een moeder die moe is en dat laat merken omdat uit haar gezicht niet blijkt dat ze betrokken is bij haar kind, en bij wie de vermoeidheid ook blijkt uit haar houding en een wat vermoeide toon in haar stem, wordt in dit geval vaak als boos ervaren door een gevoelig kind. Een vader die nogal direct is, en zonder opsmuk iets zegt of doet, wordt soms ook zo ervaren. ‘Ga je jas pakken!’ zei de vader van Jasper toen ze afscheid van me namen. Ik zag de negenjarige Jasper onmiddellijk in de verdediging schieten. De toon in zijn vaders stem leek veel op de toon die hij wel eens hoort als hij iets verkeerds heeft gedaan. Jaspers vader zegt voortaan: ‘Ik wil graag dat je jas pakt.’, en dan let hij ook op zijn toon en houding. 
Sannes moeder zal voortaan tegen haar dochter zeggen: ‘Ik ben moe van mijn werk, doe maar even iets alleen, dan kunnen we zo dadelijk weer iets samen doen.’
Gevoelige kinderen kunnen om extra bevestiging vragen door hun gedrag. Sanne maakt gek genoeg ruzie om te checken of mamma nog wel van haar houdt!


Verscheen ook in de Schager Courant d.d. 25 januari 2011

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mijn kind ziet kleurtjes

Deze keer een vraag over het waarnemen van kleuren door een klein meisje. Wil je ook een vraag beantwoord krijgen?  Stel hem via:  info@de-praktijk.org De vraag deze keer is: Mijn dochter van 8 ziet als ze gaat slapen, als ze ontspannen is met ogen dicht, groene kleurtjes, ze bewegen als een lavalamp en van buiten/boven/onder naar binnen, eerst langzaam dan steeds sneller, ze komt hierdoor heel moeilijk in slaap, ze vindt het niet eng, alleen maar vervelend. Ik ben naar de huisarts geweest maar die wist het niet, hij zou met een oogarts overleggen en mij terugbellen, maar heeft dat tot dusver niet gedaan. Dus ik denk dat het een “probleem” is van andere orde, misschien dat u wat antwoorden voor me heeft. Je dochter is nog 'open' bij haar derde oog. Waarschijnlijk ziet ze met haar niet fysieke oog, haar eigen kleurtjes, de kleur van het hartchakra. Kleine kinderen kunnen met het derde oog dingen zien die wij als volwassene niet meer kunnen waarnemen. Rond het zev

Tics. Hoe erg is het?

Mijn kind heeft tics. Vraag: mijn zoontje is 7 jaar. Hij is nog erg speels. Sinds de vakantie heeft hij tics. Ik ben eerlijk gezegd bang dat hij er niet van af komt. Wat kan ik doen? Jonge kinderen vinden zelf nog geen goede oplossingen als ze stress ervaren. Om er toch mee om te kunnen gaan ontwikkelen ze soms tics, steeds terugkerende lichamelijke uitingen zoals oogknipperen. Ook is het mogelijk dat ze repeterende geluiden maken, zoals het schrapen van de keel, kuchen etc.  Omdat tics zo opvallend zijn, - wat van binnen wordt gevoeld, wordt immers aan de buitenkant  getoond - , zijn volwassenen nog wel eens geneigd om er veelvuldig op te reageren. Soms generen ze zich zelfs een beetje voor hun kind. Het is immers ook zichtbaar voor anderen. Dat is begrijpelijk, maar ook onhandig. Als ouders steeds reageren, geven ze het kind namelijk het gevoel iets niet te kunnen. Je eerste uitdaging is niet steeds te reageren. Zeg dus niet “Hou op!” Je kind weet immers niet hoe het moet ophouden

De Zintuigenboom als digitaal verhaal

Het boek De Zintuigenboom wordt dit jaar in de tweede druk uitgegeven door het PUUR fonds van Kluitman uitgeverij Alkmaar. Het tij zat niet mee. Van tijd tot tijd was het niet makkelijk te verkrijgen, en sommige bestellers via Bol.com  kregen het boek toegestuurd zonder cd. Dat was echt heel vervelend. Gelukkig is dat nu opgelost. Het leverde een negatieve recensie op op bol.com , en dat is jammer. Mocht degeen die deze recensie plaatste dit lezen: ik stuur de cd graag op hoor! Dus mocht u het boek zonder cd toegestuurd hebben gekregen: mail me, dan stuur ik de cd alsnog op!  Wat een verrassing echter toen ik mijn verhaal over stress (uit de Zintuigenboom) terug hoorde als digitaal verhaal! Soms google ik op de titel van het boek en zo kwam ik op het spoor van deze digitale les.  Ik ben al een poosje bezig een eigen presentatie te maken. Die zal ik binnenkort op de blog plaatsen.  Maar ik wil jullie deze presentatie niet onthouden: op het digitale schoolbord is veel mogelijk. Mijn ei