Doorgaan naar hoofdcontent

Vanaf vandaag is mijn blog ook te volgen via 't Kinderpunt


Vanaf vandaag is mijn blog ook te volgen via 't Kinderpunt
Kinderen staan erg in de belangstelling. We willen graag het beste voor ons kind. En: ik geloof dat de grote mensen de komende tijd hun innerlijk kind gaan helen! 
Ik help daar graag aan mee! Want als we zelf weer contact met het kind in ons hebben, kunnen we de kinderen heel goed begrijpen en dat scheelt een hoop! Dan spelen we weer met de kinderen, zoeken we de buitenlucht weer op, en kiezen we wat het best bij de kinderen past!

Vanaf vandaag vind je mijn blog dan ook via het Kinderpunt: een leuke webwinkel, waar je natuurlijk mijn boeken vindt, maar ook veel andere leuke artikelen voor de kids! Kijk maar eens op www.hetkinderpunt.nl

Graag vertel ik iets over wat ik doe en wat de doelstelling is van de stichting die ik heb opgericht: Wijze Moeders Nu! 
Inmiddels is wel duidelijk dat veel kinderen anders kunnen reageren dan we tot nu toe gewend zijn. Ze lijken wel niet meer te passen in de structuren die wij ooit hebben bedacht. Op school vallen ze op door allerhande gedrags-, en leerstoornissen. En in plaats van dat we kijken wat er achter het gedrag te zien valt, reageren we momenteel vooral door de kinderen een label te geven. Gedrag is een uiting van een ongemak, niet van een gebrek. Het kind heeft geen gebrek, het ligt meer voor de hand dat het een gebrek ervaart aan positieve bevestiging. 

Ik geloof niet dat er iets mis is met de kinderen. Ja, sommige kinderen, daar is sprake van een fysiek gebrek, of er is inderdaad sprake van een verstandelijke beperking. Dat kan wetenschappelijk worden onderbouwd. In dat geval kan er echt iets worden vastgesteld. 
Maar met de meeste kinderen is niets mis. Eerder denk ik dat de maatschappij steeds complexer wordt, en dat ouders -net als hun kinderen- te veel bordjes in de lucht moeten houden. Bovendien kun je vaststellen dat bij het diagnosticeren van de kinderen een menselijke maat meetelt: de ervaringen van de waarnemer spelen een belangrijke rol. Zo kan een juf of meester soms stellig beweren dat je kind zich echt niet kan concentreren, (zou er sprake zijn van ADHD?), terwijl jij thuis merkt dat het kind wel degelijk kan focussen en tot rust komt omdat prikkels weg worden genomen. 

Mijn standpunt is inmiddels: If it aint broke,  don't fix it!
Toch lopen veel jonge ouders aan tegen grenzen aan: en omdat we gewend zijn aan oplossingsgericht denken, proberen we te maken wat niet kapot is bij de kinderen. Als we immers een oplossing bedenken, kunnen we het probleem als opgelost beschouwen. We zijn er van verlost.

ADHD, ADD, PDD NOS, Asperger, het zijn maar een paar labels die 'bedacht' zijn om het oplossend denken te ondersteunen. De ouders zijn verantwoordelijk voor het welzijn van het kind, maar gaan van zichzelf denken dat dit toch wel heel erg moeilijk is, dat kunnen ze vast en zeker niet zelf oplossen. Dus zoeken ze ondersteuning bij deskundigen.

Stichting Wijze Moeders organiseert trainingen om 'van de ouders deskundigen te maken'. Er worden consulenten getraind die Wijze Oudercursussen kunnen geven in het geval je kind hooggevoelig lijkt te zijn. Want juist in dit geval loopt het kind tegen grenzen aan: beelddenkend, filosoferend en sensitief als ze zijn, lopen ze in groep 3 en 4 veel mis, en krijgen ze al vroeg mogelijk een achterstand. Als jij -als ouder- zelf een standpunt kunt innemen hierover, ga je zoeken naar alternatieven, in plaats van oplossingen. 

Een praktische oplossing is om de kinderen vanaf zeven jaar een leuke cursus aan te bieden: onze consulenten doen dat. Ouders hoeven niet direct de gang naar de deskundigen te maken (lees: een label aan te vragen voor hun kind), maar kunnen zelf besluiten om hun kind de cursus aan te bieden. De Ik ben Oké! cursus zorgt er voor dat zelfs jonge kinderen meer mogelijkheden krijgen om te benoemen wat ze ervaren: ze leren zich te ontspannen en te ademen, wat stress is, hoe ze positief kunnen denken en  wat ze allemaal beleven en voelen. Onderzoek heeft tot nu toe uitgewezen dat het kunnen benoemen van wat je voelt en beleeft, minder stress geeft. Minder stress zorgt ervoor dat je kunt concentreren en een veilig gevoel ervaart.

Onze stichting groeit. Inmiddels is een Wijze Vader cursus in de maak, wordt de Ik ben Oké! cursus ook al op scholen aangeboden, kunnen leerkrachten binnenkort lesbrieven gebruiken  en komt er een Power Puber cursus aan! Allemaal omdat we een veilige ruimte voor de sensitieve kinderen van deze tijd willen scheppen en ze positief willen bevestigen! Help je mee?
Kijk eens op www.wijzeouders.nl 

Veelmoed en wijsheid! 

Sylvia van Zoeren

En kijk natuurlijk op: www.hetkinderpunt.nl

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mijn kind ziet kleurtjes

Deze keer een vraag over het waarnemen van kleuren door een klein meisje. Wil je ook een vraag beantwoord krijgen?  Stel hem via:  info@de-praktijk.org De vraag deze keer is: Mijn dochter van 8 ziet als ze gaat slapen, als ze ontspannen is met ogen dicht, groene kleurtjes, ze bewegen als een lavalamp en van buiten/boven/onder naar binnen, eerst langzaam dan steeds sneller, ze komt hierdoor heel moeilijk in slaap, ze vindt het niet eng, alleen maar vervelend. Ik ben naar de huisarts geweest maar die wist het niet, hij zou met een oogarts overleggen en mij terugbellen, maar heeft dat tot dusver niet gedaan. Dus ik denk dat het een “probleem” is van andere orde, misschien dat u wat antwoorden voor me heeft. Je dochter is nog 'open' bij haar derde oog. Waarschijnlijk ziet ze met haar niet fysieke oog, haar eigen kleurtjes, de kleur van het hartchakra. Kleine kinderen kunnen met het derde oog dingen zien die wij als volwassene niet meer kunnen waarnemen. Rond het zev

Tics. Hoe erg is het?

Mijn kind heeft tics. Vraag: mijn zoontje is 7 jaar. Hij is nog erg speels. Sinds de vakantie heeft hij tics. Ik ben eerlijk gezegd bang dat hij er niet van af komt. Wat kan ik doen? Jonge kinderen vinden zelf nog geen goede oplossingen als ze stress ervaren. Om er toch mee om te kunnen gaan ontwikkelen ze soms tics, steeds terugkerende lichamelijke uitingen zoals oogknipperen. Ook is het mogelijk dat ze repeterende geluiden maken, zoals het schrapen van de keel, kuchen etc.  Omdat tics zo opvallend zijn, - wat van binnen wordt gevoeld, wordt immers aan de buitenkant  getoond - , zijn volwassenen nog wel eens geneigd om er veelvuldig op te reageren. Soms generen ze zich zelfs een beetje voor hun kind. Het is immers ook zichtbaar voor anderen. Dat is begrijpelijk, maar ook onhandig. Als ouders steeds reageren, geven ze het kind namelijk het gevoel iets niet te kunnen. Je eerste uitdaging is niet steeds te reageren. Zeg dus niet “Hou op!” Je kind weet immers niet hoe het moet ophouden

De Zintuigenboom als digitaal verhaal

Het boek De Zintuigenboom wordt dit jaar in de tweede druk uitgegeven door het PUUR fonds van Kluitman uitgeverij Alkmaar. Het tij zat niet mee. Van tijd tot tijd was het niet makkelijk te verkrijgen, en sommige bestellers via Bol.com  kregen het boek toegestuurd zonder cd. Dat was echt heel vervelend. Gelukkig is dat nu opgelost. Het leverde een negatieve recensie op op bol.com , en dat is jammer. Mocht degeen die deze recensie plaatste dit lezen: ik stuur de cd graag op hoor! Dus mocht u het boek zonder cd toegestuurd hebben gekregen: mail me, dan stuur ik de cd alsnog op!  Wat een verrassing echter toen ik mijn verhaal over stress (uit de Zintuigenboom) terug hoorde als digitaal verhaal! Soms google ik op de titel van het boek en zo kwam ik op het spoor van deze digitale les.  Ik ben al een poosje bezig een eigen presentatie te maken. Die zal ik binnenkort op de blog plaatsen.  Maar ik wil jullie deze presentatie niet onthouden: op het digitale schoolbord is veel mogelijk. Mijn ei