Thomas schrikt van dieven

Ik kon mijn tong wel afbijten.

Normaal gesproken is de deur van mijn praktijk open. De kinderen en ouders kunnen altijd makkelijk binnenlopen. Maar dit keer was hij op slot.
'Waarom?', vroeg Thomas.
'Er is laatst ingebroken in de buurt', zei ik zonder er bij na te denken.
Thomas keek nadenkend. In een flits ervoer ik hoe hij mijn informatie verwerkte. Hij zag het helemaal voor zich, voelde de schrik die gepaard ging met de mededeling en maakte meteen ook contact met de toekomst en de eventuele mogelijkheid dat dit bij hem thuis ook wel eens zou kunnen gebeuren.
In gedachten verzonken liep hij mee naar de praktijkruimte.
"Gelukkig', zei ik, 'hebben we goed opgelet Thomas. Omdat de grote mensen dat altijd doen is de dief er vandoor gegaan voor hij iets kon wegpakken (wat de waarheid is, de buren roken onraad en gingen kijken) en zo liep het goed af!'

Ik ben er geen voorstander van om kinderen weg te houden van de waarheid.
Maar jonge kinderen zoals Thomas zijn soms heel erg goed in het zich voorstellen van gebeurtenissen. Hun verbeeldingskracht gaat dan met ze aan de haal. Er is bovendien een fase in hun ontwikkeling dat ze dit soort nieuwtjes erg op zich zelf betrekken en er slecht van slapen en bang worden. Elk moment kan er dan een dief binnen sluipen. Misschien zit hij al onder het bed!
De indringer is onderdeel van een oerangst die in deze fase kan worden versterkt door boodschappen die kinderen meekrijgen: nieuws op tv kan veel invloed hebben, maar ook hoe grote mensen met elkaar spreken heeft invloed in deze fase.
Het is de periode waarin het kind uit de magische denkwereld stapt. In die magische denkwijze kan een superheld de dieven wel verjagen, of is er een toverspreuk die ze in een muis verandert. Maar de nieuwe denkwijze is al veel realistischer en de kinderen worden zich ineens meer bewust van de echte gevaren in de wereld. Gevaren waar ze weinig invloed op hebben.

Ik zag het gezicht van Thomas en was eerlijk gezegd een beetje bang voor doorwaakte nachten, vandaar dat ik mijn vergissing probeerde goed te maken.

Afgelopen weekend hadden we een onrustige nacht. Een helikopter vloog almaar rondjes boven ons lintdorp.  Twee dagen later lazen we in de krant dat er een inbreker was gepakt, de politie was er snel bij geweest vanwege de melding een paar weken terug en had meteen zwaar geschut ingezet. Honden en een helikopter, me dunkt.

Als Thomas deze week weer komt kan ik hem dus weer meer geruststellen: ook de politie doet zijn best. Aan alle kanten wordt er opgelet!
En er zit bovendien nog een leuk staartje aan het verhaal. De inbreker werd namelijk gevonden door de speurhonden, en wel in een kliko (vuilniscontainer).
Humor kan kinderen helpen met angsten om te gaan.
Een inbreker in een kliko, met slierten spaghetti en smerig drab in zijn haar is een humoristisch beeld dat beklijft. Beter dat beeld dan het spookbeeld dat Thomas zelf had bedacht!