Het is belangrijk dat ouders goede afspraken maken met elkaar, zodat in huis een zekere rust en veiligheid te vinden zijn. Vooral hele kleine kinderen houden van voorspelbaarheid. En omdat ze nog zo heerlijk plooibaar zijn, kunnen we ze in deze fase juist helpen door goede afspraken te maken. Dus kunnen we al op jonge leeftijd duidelijk maken wat we van ze verwachten en als we daarbij zoeken naar wat we mogen verwachten, zal dit de kinderen nog beter helpen om zich veilig te voelen.
Ik ben momenteel in de VS. Het is altijd heerlijk om tijdens het verblijf een Barnes en Nobles in te gaan, geweldige boekwinkels zijn dat!, en te zoeken naar goede en verfrissende boeken over spiritualiteit en o.a. opvoeding.
Gisteren stuitte ik op een werk van Nancy Samalin met de titel: Loving without Spoiling. Ik wil daar iets over vertellen. Maar eerst een kleine inleiding, want ik wil ergens naar toe met mijn betoog.
De next step in opvoeden is verbonden opvoeden, opvoeden met hart en ziel, dat weten we allemaal inmiddels wel. Maar de erfenis van oude opvattingen over opvoeding zijn er nog wel in ons bewustzijn. Daar komt bij dat we een grote beweging maken naar vrijheid. De groep ouders die al redelijk hebben gewerkt aan hun zelfbewustzijn ontwikkelen hun vrije wil. Daar horen allerlei ervaringen bij die te maken hebben met vrijheid en beperking. Omdat we als ziel veel ervaringen kennen die met onvrijheid te maken hebben gehad, kijk maar naar de geschiedenis, zetten we als ouder momenteel wellicht te veel in op vrijheid. In de zestiger jaren hebben we kennis gemaakt met de vrije opvoeding, de reactie daarop in de samenleving is misschien wel dat we juist weer willen gaan beperken. De kinderen van nu kennen hun grenzen immers onvoldoende, kunnen hun impulsen niet beheersen, hebben woedeaanvallen, en worden steeds vaker als een probleem ervaren. Kijk maar naar alle jeugdpsychiatrische inrichtingen die er in de afgelopen decennia bij zijn gekomen in Nederland. En als we ergens de vrijheid van de geest beperken, is dat nog wel het meest binnen de psychiatrie waar zingeving jammer genoeg nog steeds geen dagelijks medicijn is.
Een kind komt als een onbeschreven blad te wereld, vanaf de geboorte wordt het door de omgeving geconditioneerd. Als een klein diertje ligt de baby in de wieg, en ook al is de geest nog zo groot, het lichaam reageert alleen maar instinctief en impulsief.
Juist hierom is begrenzing zo belangrijk. Het lichaam moet langzamerhand een veilig huis worden voor de ziel. Die heeft het immers gekozen als het voertuig voor dit leven. Als het lichaam in een overprikkelende toestand terecht komt, zal de ziel twijfelen om er volledig in te gaan, of het kind maakt door de ruis geen contact met de ziel. Het kind blijft zich daardoor lange tijd afgescheiden voelen van de ziel. Het lichaam is een complex geheel en wordt aangestuurd door de geest. In de eerste jaren zoekt de jonge geest vooral connectie met de directe omgeving, maar er is ook nog een sterke verbinding met de hemel. Pas vanaf 21 tot 28 jaar kan de geest zelf aan het werk gaan, en als het in een kalm lichaam terecht kan, zal de ziel veilig landen en het werk kunnen gaan doen wat gedaan moet worden. De ziel zal zelfs vrijwillig kiezen om dit te doen! Een jonge ziel heeft m.i. juist liefdevolle begrenzing nodig in de wereld van vorm, en daarnaast zal veelvuldig contact met de aarde en de natuur ervoor zorgen dat ze ziel zich veilig kan voelen in de huidige staat van zijn..
Begrenzen lukt door regels te maken en afspraken te maken met elkaar. Heb er geen hekel aan! Het is een typisch aardse manier om onszelf op de aarde te kunnen begrenzen.
Loving without Spoiling
Nancy begint haar boek met het uiteenzetten van regels. En ze had me te pakken. Want ik zie heus wel dat de kinderen ergens gebrek aan hebben. Binnen de stichting Wijze Moeders is niet voor niets een van de quotes! De wereld is onbegrensd, zal nog groter worden en de kinderen hebben hulp nodig om hun route te vinden in die veelheid, Dat begint thuis! Maar ja, als je een hekel hebt aan regels, dan pas je ze misschien niet toe!
Opvoeden is volgens mij het vinden van een balans tussen regels gebruiken en het volgen van het kind in diens eigen ontwikkeling. Volgen en leiden dus.
Een kind heeft ervaringen nodig om te weten te komen wat kan en niet kan, wat het wil en niet wil, hoe dingen gaan in de wereld. En het heeft grenzen nodig.
Nancy spreekt van regels waarover kan worden onderhandeld en regels waarover niet kan worden onderhandeld.
Ik vond dit heel helder en schrijf ze hier op. Doe er je voordeel mee!
Regels waarover niet kan worden onderhandeld hebben te maken met veiligheid, gezondheid, en fundamentele waarden. Samen met je partner kun je eens kijken welke regels dat voor jullie zijn en er een standpunt over in nemen.
Over die fundamentele waarden dacht ik kort na.
Een fundamentele waarde is wellicht: respect hebben voor je lichaam en dat van anderen. Respect hebben voor het bezit van anderen. Respect hebben voor de ruimte van anderen. Respect hebben voor de mening van anderen etcetera. Aan regels die betrekking hebben op veiligheid en gezondheid kan niet zo maar worden getornd.
De regels waarover wel kan worden onderhandeld zijn die regels die te maken hebben met persoonlijke voorkeuren, ervaringen, smaken en persoonlijk gemak. Wat voor de een geldt, hoeft niet voor de ander te gelden.
Wij hebben hier een gesprek over gehad aan tafel en dat leverde een mooie discussie op!
Volgende keer meer!
Reacties
Een reactie posten