Doorgaan naar hoofdcontent

What about the boys?

Dit weekend is graduation time in de VS. Kinderen sluiten school af en ontvangen prijzen. Gisteren kwamen we toevallig langs een typisch Amerikaanse graduation: in Wainesboro (Virginia) ontving de hoogste klas van de Military Academy fot boys hun prijzen en diploma's.
Het was een wonderlijke gedachte: dit is Amerika, home for the free People. En toch is een grote groep zeer onvrij. Deze jongens hebben meer kansen als soldaat of werknemer van het Amerikaanse leger. Niet voor niets waren hun ouders opgelucht en trots, bovendien was deze school vooral bestemd voor jongens die tegendraads zijn (waren). Nu komt het toch nog goed met ze, ik zag het ze denken...
We zagen weinig industrie in deze omgeving, de meeste mensen proberen volgens mij wat geld te verdienen met het leveren van 'foodservices' zoals pizza, mexican food, Sushi, en volgens mij is er vooral werk te vinden in alle Malls, grote winkelconglomeraties rond de steden en in de verzekeringswereld of misschien als bankemployee.Hier en daar zien we grote tuincentra, en de well to do people kunnen het zich veroorloven een nieuwe hobby als gardening of biking te starten. Een winkel beginnen  vergt echter veel investering, en dat zullen de meeste jongens niet kunnen doen.

Well to do word je hier als je ouders het zich kunnen veroorloven om je te laten studeren.
En het kost erg veel geld dat kan ik je verzekeren, dus een grote groep is veroordeeld tot niet inspirerend werk en een bijpassend leven. En dat terwijl de kinderen zoveel in hun mars hebben! Obama moet nog maar een paar goede speeches houden dit jaar over dit onderwerp: Yes: we can change!

Ik werd toch een beetje treurig toen ik om me heen keek in Wainsboro, en ook in Cullpeper (beide zijn middelgrote steden in Virginia) zag ik niet veel kansen voor de jongens, en veerde daarom ook op door Barack Obama's tweet van vandaag: Hervormingen in het onderwijs moeten niet uit Washington komen, maar van de teachers en de parents. Zij zijn verantwoordelijk voor de opvoeding van de nieuwe generatie. De meisjes nemen het over, dat zal voor zachte energie in de wereld zorgen, maar er lijkt nu een hele generatie jongens verloren te gaan. Take care of the boys!  Misschien is een Military Academy zoals in Wainsboro, waar nu 60 kwetsbare jongens van 17/18 jaar afscheid namen in vol ornaat, en legeruniform, dan over een paar jaar niet meer nodig?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mijn kind ziet kleurtjes

Deze keer een vraag over het waarnemen van kleuren door een klein meisje. Wil je ook een vraag beantwoord krijgen?  Stel hem via:  info@de-praktijk.org De vraag deze keer is: Mijn dochter van 8 ziet als ze gaat slapen, als ze ontspannen is met ogen dicht, groene kleurtjes, ze bewegen als een lavalamp en van buiten/boven/onder naar binnen, eerst langzaam dan steeds sneller, ze komt hierdoor heel moeilijk in slaap, ze vindt het niet eng, alleen maar vervelend. Ik ben naar de huisarts geweest maar die wist het niet, hij zou met een oogarts overleggen en mij terugbellen, maar heeft dat tot dusver niet gedaan. Dus ik denk dat het een “probleem” is van andere orde, misschien dat u wat antwoorden voor me heeft. Je dochter is nog 'open' bij haar derde oog. Waarschijnlijk ziet ze met haar niet fysieke oog, haar eigen kleurtjes, de kleur van het hartchakra. Kleine kinderen kunnen met het derde oog dingen zien die wij als volwassene niet meer kunnen waarnemen. Rond het zev

Tics. Hoe erg is het?

Mijn kind heeft tics. Vraag: mijn zoontje is 7 jaar. Hij is nog erg speels. Sinds de vakantie heeft hij tics. Ik ben eerlijk gezegd bang dat hij er niet van af komt. Wat kan ik doen? Jonge kinderen vinden zelf nog geen goede oplossingen als ze stress ervaren. Om er toch mee om te kunnen gaan ontwikkelen ze soms tics, steeds terugkerende lichamelijke uitingen zoals oogknipperen. Ook is het mogelijk dat ze repeterende geluiden maken, zoals het schrapen van de keel, kuchen etc.  Omdat tics zo opvallend zijn, - wat van binnen wordt gevoeld, wordt immers aan de buitenkant  getoond - , zijn volwassenen nog wel eens geneigd om er veelvuldig op te reageren. Soms generen ze zich zelfs een beetje voor hun kind. Het is immers ook zichtbaar voor anderen. Dat is begrijpelijk, maar ook onhandig. Als ouders steeds reageren, geven ze het kind namelijk het gevoel iets niet te kunnen. Je eerste uitdaging is niet steeds te reageren. Zeg dus niet “Hou op!” Je kind weet immers niet hoe het moet ophouden

De Zintuigenboom als digitaal verhaal

Het boek De Zintuigenboom wordt dit jaar in de tweede druk uitgegeven door het PUUR fonds van Kluitman uitgeverij Alkmaar. Het tij zat niet mee. Van tijd tot tijd was het niet makkelijk te verkrijgen, en sommige bestellers via Bol.com  kregen het boek toegestuurd zonder cd. Dat was echt heel vervelend. Gelukkig is dat nu opgelost. Het leverde een negatieve recensie op op bol.com , en dat is jammer. Mocht degeen die deze recensie plaatste dit lezen: ik stuur de cd graag op hoor! Dus mocht u het boek zonder cd toegestuurd hebben gekregen: mail me, dan stuur ik de cd alsnog op!  Wat een verrassing echter toen ik mijn verhaal over stress (uit de Zintuigenboom) terug hoorde als digitaal verhaal! Soms google ik op de titel van het boek en zo kwam ik op het spoor van deze digitale les.  Ik ben al een poosje bezig een eigen presentatie te maken. Die zal ik binnenkort op de blog plaatsen.  Maar ik wil jullie deze presentatie niet onthouden: op het digitale schoolbord is veel mogelijk. Mijn ei