Interview met Tineke Verdoes over de Ik ben Oké! cursus!

Tineke Verdoes werkt als Remedial Teacher in haar eigen praktijk in Voorschoten en als leerkracht op de Weerklank, bijzonder onderwijs, in een gecombineerde groep 3 en 4.

Haar ervaringen hebben ons nog enthousiaster gemaakt om verder te gaan met het Wijze Ouder concept Ik ben Oké!, de cursus voor de sensitieve kinderen om weerbaarder te worden en meer grip op hun innerlijke en uiterlijke wereld te krijgen!

Hieronder het interview met Tineke!

Kun je iets vertellen over de school en gecombineerde groep waar je de Ik ben Oké training hebt gegeven?

Mijn naam is Tineke Verdoes en sinds 2003 werk ik op de Weerklank. Dit is een Cluster 2 school voor kinderen met spraak-taalproblemen en slechthorendheid. Ik werk momenteel een dag in de week in een groep-combinatie. De kinderen hebben de leeftijd van 6 jaar tot 9 jaar, omdat we kijken naar het leerniveau. Ik heb acht kinderen in groep 4 en zeven kinderen in groep 3 niveau. In mijn groep zitten veel kinderen die sensitief zijn en zelfs een aantal die hoog sensitief zijn. Ik was er van overtuigd dat de training meerwaarde kon hebben voor alle kinderen in de klas, maar specifiek voor de sensitieve kinderen.

Was er interesse onder collega's over wat je ging doen? Hoe heb je het aangepakt om de training onder hun aandacht te brengen?

Ik heb in eerste instantie alleen gesprekken gehad met mijn meerdere over de mogelijkheid om de training te geven en ontmoette de bereidwilligheid van mijn duo-partner om mee te werken. Beide collega’s waren meteen enthousiast. Momenteel loopt het traject tot een einde en krijgen meerdere collega’s hoogte van de cursus. Tijdens de koffiepauze en in het kopieerhok is er vraag om meer. Ik heb het gevoel dat er nu ruimte is om de cursus actiever onder hun aandacht te brengen.

Heb je veel voorbereidingen moeten treffen?

Ik werk met het werkboek van de Ik ben oké training die ik gebruik voor in mijn praktijk, Rt praktijk Voorschoten. Dit is geschreven voor een op een situaties of kleine groepjes. Ik heb me vooral voorbereid op de opdrachten. Deze moesten even doordacht worden, omdat ik met een grotere groep werk.

Ik heb per sessie een centrale mandala, herhalingsgesprek van de week/weken er voor, het centrale verhaal, een filosofisch gesprek, een ontspanningsoefening, een doe opdracht met uitloop mogelijkheden als mandala kleuren of lezen, waardoor ik ruimte creëer voor de een op een gesprekjes en een centrale afsluiting d.m.v. de kikker van de week. Elke les is qua opbouw hetzelfde, omdat dit veiligheid schept voor de kinderen. Nu ik dit allemaal op een rijtje heb, hoef ik in het vervolg alleen maar de pakketjes te kopiëren en is de voorbereiding minimaal.

Heb je contact gehad met ouders? Wat waren hun reacties?

Voor dat ik begon met de training, heb ik een nieuwsbrief met uitleg aan de ouders toegezonden. Elke week na de les, krijgen de kinderen in hun ‘heen en weer’ map het verhaal van de week en de oefeningen die ze thuis zouden kunnen herhalen. Denk bijvoorbeeld aan de ontspanningsoefeningen en de Zintuigenboom.

Tijdens de afgelopen ouderavonden, hebben ouders positief gereageerd. Ook krijg ik mail of brieven over de meerwaarde die zij er in zien voor hun kind. Ik spreek hier wel over de ouders die in hun kind een sensitief kind hebben herkend en (nu ook) erkend.

Waar merkte je aan dat de training in de groep zin had? Hoe reageerden de kinderen?

Ik merkte dat de kinderen tijdens de lessen rustiger werden. Eén dag heb ik dan ook de les helemaal aan het begin gegeven. Dit had een effect op de hele dag. Vooral bij de leervakken als taal en rekenen. Jammer genoeg hebben we te maken met externe factoren, waardoor dit niet elke keer kon. Vaak startte ik wel met een ontspanningsmoment in de kring. In de eerste lessen was er een soort van lichte onvrede bij het starten van de les. Maar als de les in volle gang was, vonden ze het heerlijk. Ik liet de opmerkingen dus voor wat ze waren.

Ze gaven tijdens de weken die volgden aan, dat ze het een fijne les vinden.

Er zitten ook wel wat abstracte zaken verpakt in de training (zintuigenboom, het plekje om je heen). Hoe reageerden de kinderen daarop?

Het verhaal van de zintuigenboom gaf geen problemen. Ieder kind kon een boom voorstellen met deuren. Ook het tekenen van de boom, maakt dat het minder abstract wordt. Het Aura tuintje heb ik in twee keer behandeld. De eerste les heb ik het verhaal verteld en de kleurplaat laten kleuren en zichzelf in de boom laten tekenen. De tweede keer hebben we het verhaal gedaan en de stress ladder behandeld. Voor sommige leerlingen blijft het abstract. Een leerling kon zijn poortje niet open maken. Ik heb hem een poortje laten maken met gestrekte armen en zijn handen. Daarna kon hij met zijn handen de poort open zetten en dicht doen. Dit werkte beter voor hem.

Wat was het effect van de mandala kleurplaten? 

Enorm groot. Ik had dit van te voren niet kunnen voorzien. Hun concentratie is verhoogd, de informatie komt beter binnen. Ik zorg er voor dat ze op voorhand hun potloden hebben geslepen, zodat iedereen blijft zitten tijdens deze periode. De kinderen kunnen niet meer stoppen en maken de mandala’s altijd helemaal af. In de training of in de tijd erna.

Hoe was het voor jou om met de training aan de slag gaan in de klas?

In het begin vond ik het spannend om te beginnen. Ik heb dit met een directe collega besproken om bij mij de druk van de ketel te halen. De eerste twee lessen was hard werken, omdat de kinderen onvoldoende gewend waren aan deze manier van werken. De laatste lessen waren vooral een FEEST!. Ik heb hele bijzondere intieme gesprekken gehad met de kinderen uit mijn klas, waardoor ik wezenlijk een verschil kan maken. Een keer was mijn duo partner speciaal terug gekomen om de link duidelijker te maken naar de kinderen toe. We wilde duidelijker stellen dat ook zij op de hoogte was van de training en wat we er doen. Er zijn kinderen die tijdens het invullen van hun stressladder ons een duidelijke hulp vraag konden stellen!!!! En dat is een enorme stap voor onze kinderen. We waren samen zeer onder de indruk.

Wat vond je lastig en wat ging makkelijk?

Ik vond het soms moeilijk om de juiste sfeer neer te zetten. De dingen uit de waan van de dag nemen dan de overhand. Door te starten met het tekenen van de mandala en het vertellen van het verhaal werd ik zelf ook rustiger en kwam de sfeer terug.

Het (enthousiast) over brengen van de informatie verliep voor mij gemakkelijk. Ook even aanpassen aan de betreffende leerling ging me goed af.

Nu is het en paar weken later: merk je nu ook nog dat het zin heeft gehad om de cursus te geven?

Waar  merk je dat aan?

De nieuwe gymleerkracht gaf mij indirect een heel groot compliment. Hij vertelde dat hij in de hele school maar één groep kent die zo goed samen kan werken, duidelijk kan maken dat er iets gebeurt wat ze minder leuk vinden, samen tot goede oplossing kan komen en samen kan spelen als mijn groep.

De kinderen kunnen beter ventileren als ze zich O jee! voelen en weten dat we samen op zoek gaan naar een Oké! gedachte. Verder hoor ik nog wel eens de stoomtrein langs komen. Ik zie dat de kinderen meer inzicht hebben gekregen in het herkennen van emoties en meer in staat zijn om hun handelen hierop aan te passen.

Heb je tips voor andere leerkrachten die met hoog sensitieve kinderen werken?

De start ligt bij het erkennen dat er sensitieve kinderen in de klas zullen zijn. Dit is een mooi begin om zelf meer informatie te gaan vergaren over het onderwerp. Dit kunnen ze goed doen op sites als www.wijzeouders.nl of de www.LiHSK.nl. Ze kunnen met meer inzicht met deze kinderen gaan werken en zullen meer begrip gaan krijgen voor de kinderen.

Ze kunnen een training volgen om zelf de Ik ben oké training te gaan geven in de klas, want het is zeer de moeite waard. Het schept een band met de groep en je geeft hen en hun ouders iets mee voor het leven.