Doorgaan naar hoofdcontent

Een pup opvoeden als hoog sensitief persoon lastig? Jazeker, en het vergt net zoveel van je als je een peuter moet opvoeden.

Naast Kater Co, is er sinds september dus ook een jonge hond bij ons komen wonen.
Het is geweldig en wat leer ik er toch weer veel van! En, o jee! wat een werk, en ja, wat een commitment vraagt dat van je. En wat moet je duidelijk zijn en tjeetje, begrenzen van zo'n pup is ook nodig! Anders neemt hij al gauw het hele huis in bezit. Loopt hij alweer voor mijn voeten of blokkeert hij de gang, dan is het nu nodig dat ik rustig zeg: zit, en wacht, (totdat hij dat doet natuurlijk...) en dan als eerste verder lopen en hem zo laten zien dat ik hoger in de roedel ben.


Ooit hoorde ik iemand zuchten, en het werd zelfs breed uitgemeten in de media, dat honden een betere opvoeding krijgen dan onze peuters en kleuters.

Onze meneer Jansen heeft trouwens wel een beetje ADHD, maar het wordt minder moet ik zeggen. Naarmate hij meer en meer kan vertrouwen op hoe de dingen gaan in ons huis, reageert hij ook met meer vertrouwen en kan hij zijn koppie even neerleggen, zonder op elke impuls in te gaan. Ook begint hij te begrijpen hoe wij in het algemeen reageren, duidelijke gezichtsuitdrukkingen en gebaren helpen echt. Belonen met een vriendelijke stem helpt ook!

Rust en regelmaat toepassen in een creatief huishouden van twee hoog sensitieve personen valt echter niet mee hebben we gemerkt.

Wij zitten graag in een flow. Bijvoorbeeld schrijven gaat nu eenmaal zo: we gaan zitten, achter het toetsenbord en schrijven tot we een ons wegen bij wijze van spreken. Een pup echter stoort je daarbij steeds opnieuw. Dus we raken een beetje ongeduldig en gaan dan sputteren. Maar we hebben natuurlijk ook gemerkt dat dit niet echt helpt om de rust te bewaren. Afleiden helpt wel. En ook even spelen omdat hij dan zijn energie kwijt kan. Even naar buiten om hem te laten plassen ook. Hem de ruimte geven idem.

Het 'volgen en leidenprincipe' geldt dus ook voor pups. Soms ga je mee in het speelse gedrag, maar meestal bepaal jij wat hij doet en mag.

Laatst kwam ik een geweldige moeder tegen met vier kinderen. Een van haar lieverds nog maar anderhalf jaar oud. Die nam de hele ruimte in beslag en volgde zijn impulsen doorlopend. Het jochie zond veel uit in de ruimte en zijn moeder reageerde steeds op hem. Oei, wat was ze op hem aan het  letten, zelfs ik kreeg het een beetje benauwd.

Tja, en dat heb ik geleerd van meneer Jansen: hoe meer ik met mijn aandacht bij hem ben, hoe meer contact hij met mij zoekt. Hoe meer hij mij namelijk uitdaagt met hem iets te ondernemen.

Ik gaf haar mijn gouden regel: reageer van de vijf keer dat je voelt dat je wilt reageren, drie keer niet. Kijk eens wat er dan gebeurt. Laat het moment gewoon even voorbij gaan. Want als er iets kan gebeuren is het dit: net zoals meneer Jansen zal het kind voortdurend zijn of haar naam horen zeggen/roepen, met een bepaalde intonatie: Stop! Hou op! Niet doen! Meneer Jansen snapte dit echt niet en raakte ontmoedigd, en hij  liet dit merken door nog meer onze grenzen te zoeken en op alle impulsen in te gaan. Zo zal haar peuter waarschijnlijk ook reageren!

Ja, ja, wat leer ik toch veel van meneer Jansen! Even een knuffel geven aan hem!





Reacties

Populaire posts van deze blog

Mijn kind ziet kleurtjes

Deze keer een vraag over het waarnemen van kleuren door een klein meisje. Wil je ook een vraag beantwoord krijgen?  Stel hem via:  info@de-praktijk.org De vraag deze keer is: Mijn dochter van 8 ziet als ze gaat slapen, als ze ontspannen is met ogen dicht, groene kleurtjes, ze bewegen als een lavalamp en van buiten/boven/onder naar binnen, eerst langzaam dan steeds sneller, ze komt hierdoor heel moeilijk in slaap, ze vindt het niet eng, alleen maar vervelend. Ik ben naar de huisarts geweest maar die wist het niet, hij zou met een oogarts overleggen en mij terugbellen, maar heeft dat tot dusver niet gedaan. Dus ik denk dat het een “probleem” is van andere orde, misschien dat u wat antwoorden voor me heeft. Je dochter is nog 'open' bij haar derde oog. Waarschijnlijk ziet ze met haar niet fysieke oog, haar eigen kleurtjes, de kleur van het hartchakra. Kleine kinderen kunnen met het derde oog dingen zien die wij als volwassene niet meer kunnen waarnemen. Rond het zev

Tics. Hoe erg is het?

Mijn kind heeft tics. Vraag: mijn zoontje is 7 jaar. Hij is nog erg speels. Sinds de vakantie heeft hij tics. Ik ben eerlijk gezegd bang dat hij er niet van af komt. Wat kan ik doen? Jonge kinderen vinden zelf nog geen goede oplossingen als ze stress ervaren. Om er toch mee om te kunnen gaan ontwikkelen ze soms tics, steeds terugkerende lichamelijke uitingen zoals oogknipperen. Ook is het mogelijk dat ze repeterende geluiden maken, zoals het schrapen van de keel, kuchen etc.  Omdat tics zo opvallend zijn, - wat van binnen wordt gevoeld, wordt immers aan de buitenkant  getoond - , zijn volwassenen nog wel eens geneigd om er veelvuldig op te reageren. Soms generen ze zich zelfs een beetje voor hun kind. Het is immers ook zichtbaar voor anderen. Dat is begrijpelijk, maar ook onhandig. Als ouders steeds reageren, geven ze het kind namelijk het gevoel iets niet te kunnen. Je eerste uitdaging is niet steeds te reageren. Zeg dus niet “Hou op!” Je kind weet immers niet hoe het moet ophouden

De Zintuigenboom als digitaal verhaal

Het boek De Zintuigenboom wordt dit jaar in de tweede druk uitgegeven door het PUUR fonds van Kluitman uitgeverij Alkmaar. Het tij zat niet mee. Van tijd tot tijd was het niet makkelijk te verkrijgen, en sommige bestellers via Bol.com  kregen het boek toegestuurd zonder cd. Dat was echt heel vervelend. Gelukkig is dat nu opgelost. Het leverde een negatieve recensie op op bol.com , en dat is jammer. Mocht degeen die deze recensie plaatste dit lezen: ik stuur de cd graag op hoor! Dus mocht u het boek zonder cd toegestuurd hebben gekregen: mail me, dan stuur ik de cd alsnog op!  Wat een verrassing echter toen ik mijn verhaal over stress (uit de Zintuigenboom) terug hoorde als digitaal verhaal! Soms google ik op de titel van het boek en zo kwam ik op het spoor van deze digitale les.  Ik ben al een poosje bezig een eigen presentatie te maken. Die zal ik binnenkort op de blog plaatsen.  Maar ik wil jullie deze presentatie niet onthouden: op het digitale schoolbord is veel mogelijk. Mijn ei