Opvoedstress
Ouders hebben last van opvoedstress. Dat blijkt uit een onderzoek van maandblad J/M.
Dat van die stress weten wij bij de stichting Wijze Moeders natuurlijk al een poosje. Niet voor niets ontvangen we regelmatig moeders (en ook vaders natuurlijk) in Wijze Oudercursussen om uit te wisselen met elkaar over wat en hoe bij opvoedperikelen.
We bieden op steeds meer plaatsen een cursus waarin ouders van sensitieve kinderen met elkaar praten over stress, beelddenken, faalangst (ook van de ouders zelf!), je eigen innerlijk script en aandachtig opvoeden. Vooral de tips over activerende communicatie en het geven van positieve feedback blijken daar vaak een eye opener.
Opvallend geluid: een hoogleraar gaf te kennen dat de opvoedstress volgens hem vooral voorkomt bij bewuste, en vaak hoger opgeleide ouders. Ouders die steeds meer weten en van wie het bewustzijn steeds harder groeit. Ik denk zelf dat sensitieve ouders ook meer stress ervaren. Zij stemmen zich immers goed af op de wereld van het kind en staan soms voor raadselen. Hun hulpvaardigheid en oplossingsgerichtheid zorgt voor stress.
Ons bewustzijn groeit, en hoe! Elke dag komt er wel nieuwe informatie bij over opvoeden. Die informatie is makkelijk te vinden voor ouders. Denk maar eens terug aan hoe je vroeger afhankelijk was van de huisarts als je een bepaalde ziekte onder de leden had. Je ging met een groot vertrouwen naar binnen, ‘want de dokter, die weet het!’ Nu google je een paar tellen en je vindt tienduizenden hits! Maar hoeveel moet je weten? En hoeveel wil je weten? Er zijn inmiddels mensen die zeggen dat je beter kunt spreken van informatiestress.
Werken we daar bij stichting Wijze Moeders aan mee? Ik heb er over nagedacht. En geef volmondig toe dat ik dat niet echt weet. Ik hoop dat we niet steeds een vraag creëren, maar vooral antwoorden vinden op de vragen die leven. En dat we vanzelf zullen verdwijnen als die vragen er niet meer zijn. Wat ik wel weet is dat de meeste moeders die bij ons ‘samenscholen’ groeien. In hun rol van vrouw, opvoeder en bewuste deelneemster aan onze samenleving. Daar waar ze eerst twijfelden aan hun eigen kennis, worden ze nu vooral bevestigd dat ze het al wisten. Misschien konden ze het nog niet zo goed verwoorden, maar ze voelden intuïtief aan wat hun kind nodig heeft. Door een juiste ordening te brengen in hun intuïtieve ‘weten’ krijgen ze plots veel meer zelfvertrouwen! En dat is het mooiste wat ik me kan voorstellen. Ineens volmondig en met je heel je hart een standpunt in durven nemen, over je eigen kind, is er iets mooier dan dat?
Sylvia van Zoeren
Reacties
Een reactie posten