Doorgaan naar hoofdcontent

Actueel: stress op kinderdagverblijven


Stress in kinderdagverblijf slecht voor baby’s?

Een promotie onderzoek in mei van orthopedagoge Esther Albers op de Radboud Universiteit  gaf voor de zomervakantie als uitkomst dat heel jonge kinderen aantoonbaar stress hebben door hun verblijf in het kinderdagverblijf. Esther Albers volgde een aantal maanden ruim 60 baby’s, zowel in de thuissituatie als op het kinderdagverblijf.
Om tot haar bevindingen te komen nam ze regelmatig speekselmonsters af om aan te kunnen tonen dat de cortisol waarden toenamen bij de heel jonge kinderen. Cortisol is verantwoordelijk voor ‘arrousal’ opwinding dus. Het gevaarssignaleringssysteem van het kind gaat autonoom, dus zonder enige tussenkomst van de wil of gerichte aandacht, over tot het ontwikkelen van stressverschijnselen in het lijf. Allemaal om te waarschuwen: ‘Kijk uit! Wegwezen! Of Kijk uit! Vechten!

Stress is een veel voorkomend verschijnsel in de samenleving. Jammer genoeg kunnen onze kinderen er ook niet aan ontkomen. Hoe meer gestresst de ouders zijn bijvoorbeeld, hoe meer stress het kind ervaart. Het verwerken van prikkels speelt natuurlijk een grote rol. Een baby heeft omhulling nodig. Dat beschermt het beste tegen stress en een overvloed van prikkels. Het is troostend en comfortabel.

Op scholen, kinderdagverblijven en in de gastouderbureau’s kom ik altijd mensen tegen die hun stinkende best doen. Ze zijn vaak geëngageerd zoals dat heet. Ze voelen een echte band met wat ze doen. Het doel van het onderzoek was dan ook niet om de kinderdagverblijven aan de schandpaal te nagelen. Het doel was om wat we al vermoedden, met evidence based methodes te onderschrijven. Daar heeft Esther Albers goed aan gedaan. Ik vind het vooral een manier om onder de aandacht te brengen dat de start van een leven - dat hopelijk langer dan tachtig jaar
duurt – van belang is. Je hebt maar één lichaam en daar moet je het mee doen. Als dat lichaam in de eerste kennismaking met het leven vooral te maken heeft met stress, worden er onbewuste herinneringen opgeslagen in het babybewustzijn. Die herinneringen kunnen later wellicht een beperkende rol gaan spelen in het ontwikkelen van zelfvertrouwen, doorzettingsvermogen en de logische verwerking van prikkels en ervaringen.

Sensitieve kinderen hebben gevoeligheid meegekregen als karaktertrek. Maar de gevoeligheid kan op de balans negatief uitslaan bij stress, trauma’s en gebrek aan de juiste ondersteuning. Het onderzoek van Albers maakt duidelijk dat we gewoon voorzichtig moeten zijn. Een goede start is het halve werk!

Sylvia van Zoeren 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mijn kind ziet kleurtjes

Deze keer een vraag over het waarnemen van kleuren door een klein meisje. Wil je ook een vraag beantwoord krijgen?  Stel hem via:  info@de-praktijk.org De vraag deze keer is: Mijn dochter van 8 ziet als ze gaat slapen, als ze ontspannen is met ogen dicht, groene kleurtjes, ze bewegen als een lavalamp en van buiten/boven/onder naar binnen, eerst langzaam dan steeds sneller, ze komt hierdoor heel moeilijk in slaap, ze vindt het niet eng, alleen maar vervelend. Ik ben naar de huisarts geweest maar die wist het niet, hij zou met een oogarts overleggen en mij terugbellen, maar heeft dat tot dusver niet gedaan. Dus ik denk dat het een “probleem” is van andere orde, misschien dat u wat antwoorden voor me heeft. Je dochter is nog 'open' bij haar derde oog. Waarschijnlijk ziet ze met haar niet fysieke oog, haar eigen kleurtjes, de kleur van het hartchakra. Kleine kinderen kunnen met het derde oog dingen zien die wij als volwassene niet meer kunnen waarnemen. Rond het zev

Tics. Hoe erg is het?

Mijn kind heeft tics. Vraag: mijn zoontje is 7 jaar. Hij is nog erg speels. Sinds de vakantie heeft hij tics. Ik ben eerlijk gezegd bang dat hij er niet van af komt. Wat kan ik doen? Jonge kinderen vinden zelf nog geen goede oplossingen als ze stress ervaren. Om er toch mee om te kunnen gaan ontwikkelen ze soms tics, steeds terugkerende lichamelijke uitingen zoals oogknipperen. Ook is het mogelijk dat ze repeterende geluiden maken, zoals het schrapen van de keel, kuchen etc.  Omdat tics zo opvallend zijn, - wat van binnen wordt gevoeld, wordt immers aan de buitenkant  getoond - , zijn volwassenen nog wel eens geneigd om er veelvuldig op te reageren. Soms generen ze zich zelfs een beetje voor hun kind. Het is immers ook zichtbaar voor anderen. Dat is begrijpelijk, maar ook onhandig. Als ouders steeds reageren, geven ze het kind namelijk het gevoel iets niet te kunnen. Je eerste uitdaging is niet steeds te reageren. Zeg dus niet “Hou op!” Je kind weet immers niet hoe het moet ophouden

De Zintuigenboom als digitaal verhaal

Het boek De Zintuigenboom wordt dit jaar in de tweede druk uitgegeven door het PUUR fonds van Kluitman uitgeverij Alkmaar. Het tij zat niet mee. Van tijd tot tijd was het niet makkelijk te verkrijgen, en sommige bestellers via Bol.com  kregen het boek toegestuurd zonder cd. Dat was echt heel vervelend. Gelukkig is dat nu opgelost. Het leverde een negatieve recensie op op bol.com , en dat is jammer. Mocht degeen die deze recensie plaatste dit lezen: ik stuur de cd graag op hoor! Dus mocht u het boek zonder cd toegestuurd hebben gekregen: mail me, dan stuur ik de cd alsnog op!  Wat een verrassing echter toen ik mijn verhaal over stress (uit de Zintuigenboom) terug hoorde als digitaal verhaal! Soms google ik op de titel van het boek en zo kwam ik op het spoor van deze digitale les.  Ik ben al een poosje bezig een eigen presentatie te maken. Die zal ik binnenkort op de blog plaatsen.  Maar ik wil jullie deze presentatie niet onthouden: op het digitale schoolbord is veel mogelijk. Mijn ei