Doorgaan naar hoofdcontent

Pesten: tips en tools donderdag 28 oktober 2010

Ik beantwoord vragen over het opvoeden van (hoog sensitieve) kinderen. Eens per twee weken publiceert de Schager courant een vraag en antwoord over opvoeden. Ook op www.wijzeouders.nl kun je terecht voor vraag en antwoord.

De vraag deze week is: Mijn kind wordt gepest, ze slaapt er slecht door. Wat kan ik doen om haar te ondersteunen?


Geef je dochter een compliment dat ze jou om hulp heeft gevraagd!
Kinderen kunnen er echt onder gebukt gaan als ze het niet durven vertellen. Dat is meestal te merken aan: buikpijn of hoofdpijn hebben, slecht slapen, prikkelbaar of teruggetrokken gedrag, zich slecht kunnen concentreren of wisselende stemmingen. Ook tegen dingen op zien of niet naar school willen kan een aanwijzing zijn. Soms gaat het kind zelf zusjes of broertjes pesten, of vertoont het plotseling bazig of agressief gedrag.
Vraag aan haar in een gesprekje - op een moment dat ze zich ontspannen voelt -, waar ze aan merkt dat ze wordt gepest. Er is namelijk een verschil tussen plagen en pesten. Plagen is vaak eenmalig, niemand is de baas en het is soms zelfs leuk en grappig.
Sommige kinderen nemen grapjes echter soms letterlijk, en zien plagen dan snel als pesten. Sensitieve kinderen begrijpen de grapjes van anderen soms niet goed.
Bij pesten is vaak wel een kind de baas waar andere kinderen tegenop kijken. Onzekere kinderen pesten soms om zichzelf te beschermen. Of ze zoeken aansluiting bij een kind dat pest om zichzelf te verzekeren van een veilige plek in de groep.
Hier ligt dus een taak voor de volwassenen om de kinderen heen. De kinderen kunnen dit namelijk zelf niet oplossen, ze moeten hierbij worden geholpen door de grote mensen. Ze zijn sociale vaardigheden aan het oefenen, en hoe moeilijk ook, pesten en ruzie hoort daar soms bij, want ook daar leert iedereen van.
Vaak is er een pestprotocol op school. Vraag dus wat de school kan ondernemen. Werk ook samen met andere ouders. Een les en schoolbrief over plagen en pesten helpt heel goed. Er zijn speciale lesbrieven voor leerkrachten over dit onderwerp. Soms is het goed om contact met de ouders van de pester(s) te zoeken. Beschuldig hierbij niemand, maar zoek samen oplossingen.
Zelf kun je je kind leren zich weerbaar op te stellen. Kinderen moeten leren nee zeggen. ‘Stop, hou op! Dat wil ik niet!’ Leer je kind om hulp vragen aan jou en aan de leerkracht. En tot slot: laat je kind zien hoe jij anderen respecteert. Je kind leert ook door naar jou te kijken. Meer goede informatie vind je met je kind op: www.pestweb.nl of lees samen het leuke boek ‘Nee!’ van Sanderijn van der Doef.

Veel moed en wijsheid!

Sylvia van Zoeren
www.wijzeouders.nl 

Dit artikel verscheen eerder in de Schager Courant in november 2010 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mijn kind ziet kleurtjes

Deze keer een vraag over het waarnemen van kleuren door een klein meisje. Wil je ook een vraag beantwoord krijgen?  Stel hem via:  info@de-praktijk.org De vraag deze keer is: Mijn dochter van 8 ziet als ze gaat slapen, als ze ontspannen is met ogen dicht, groene kleurtjes, ze bewegen als een lavalamp en van buiten/boven/onder naar binnen, eerst langzaam dan steeds sneller, ze komt hierdoor heel moeilijk in slaap, ze vindt het niet eng, alleen maar vervelend. Ik ben naar de huisarts geweest maar die wist het niet, hij zou met een oogarts overleggen en mij terugbellen, maar heeft dat tot dusver niet gedaan. Dus ik denk dat het een “probleem” is van andere orde, misschien dat u wat antwoorden voor me heeft. Je dochter is nog 'open' bij haar derde oog. Waarschijnlijk ziet ze met haar niet fysieke oog, haar eigen kleurtjes, de kleur van het hartchakra. Kleine kinderen kunnen met het derde oog dingen zien die wij als volwassene niet meer kunnen waarnemen. Rond het zev

Tics. Hoe erg is het?

Mijn kind heeft tics. Vraag: mijn zoontje is 7 jaar. Hij is nog erg speels. Sinds de vakantie heeft hij tics. Ik ben eerlijk gezegd bang dat hij er niet van af komt. Wat kan ik doen? Jonge kinderen vinden zelf nog geen goede oplossingen als ze stress ervaren. Om er toch mee om te kunnen gaan ontwikkelen ze soms tics, steeds terugkerende lichamelijke uitingen zoals oogknipperen. Ook is het mogelijk dat ze repeterende geluiden maken, zoals het schrapen van de keel, kuchen etc.  Omdat tics zo opvallend zijn, - wat van binnen wordt gevoeld, wordt immers aan de buitenkant  getoond - , zijn volwassenen nog wel eens geneigd om er veelvuldig op te reageren. Soms generen ze zich zelfs een beetje voor hun kind. Het is immers ook zichtbaar voor anderen. Dat is begrijpelijk, maar ook onhandig. Als ouders steeds reageren, geven ze het kind namelijk het gevoel iets niet te kunnen. Je eerste uitdaging is niet steeds te reageren. Zeg dus niet “Hou op!” Je kind weet immers niet hoe het moet ophouden

De Zintuigenboom als digitaal verhaal

Het boek De Zintuigenboom wordt dit jaar in de tweede druk uitgegeven door het PUUR fonds van Kluitman uitgeverij Alkmaar. Het tij zat niet mee. Van tijd tot tijd was het niet makkelijk te verkrijgen, en sommige bestellers via Bol.com  kregen het boek toegestuurd zonder cd. Dat was echt heel vervelend. Gelukkig is dat nu opgelost. Het leverde een negatieve recensie op op bol.com , en dat is jammer. Mocht degeen die deze recensie plaatste dit lezen: ik stuur de cd graag op hoor! Dus mocht u het boek zonder cd toegestuurd hebben gekregen: mail me, dan stuur ik de cd alsnog op!  Wat een verrassing echter toen ik mijn verhaal over stress (uit de Zintuigenboom) terug hoorde als digitaal verhaal! Soms google ik op de titel van het boek en zo kwam ik op het spoor van deze digitale les.  Ik ben al een poosje bezig een eigen presentatie te maken. Die zal ik binnenkort op de blog plaatsen.  Maar ik wil jullie deze presentatie niet onthouden: op het digitale schoolbord is veel mogelijk. Mijn ei